محمدتقی فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

==زندگی ==

محمدتقی فلسفی در سال ۱۲۸۶ شمسی در [[تهران]] متولد شد. او در۶ سالگی به دبستان توفیق رفت و به تحصیل صرف و نحو و مقدمات علوم دینی پرداخت و با پافشاری و اصرار مادر به منبر روی آورد. وی در طول هفته به تحصیل اشتغال داشت و ۲ روز آخر هفته را به منبر می‌رفت. وی برای اولین بار در سن ۱۶-­ ۱۵ سالگی در مسجد فیلسوف‌ها به منبر رفت و در وصف [[امام علی (ع)]] سخن گفت. فلسفی در ۲۴- ۲۳ سالگی با دخترعموی خویش ازدواج نمود.<ref>[http://www.iichs.org/index.asp?id=557&doc_cat=7 موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران.]</ref> وی از استادانی همچون پدرش محمدرضا تنکابنی، [[شیخ یونس قزوینی]] و [[میرزا مهدی آشتیانی]] در طول عمرش بهره برد و در مدتی که به [[قم]] سفر کرد، از استادانی همچون مرحوم [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] بهره‌مند شد.<ref>[http://radioquran.ir/?part=news&inc=news&id=2223 سایت رادیو قرآن.]</ref>

==اساتید==

{{ستون-شروع|4}}

*[[میرزا طاهر تنکابنی]]<ref>[http://www.andisheqom.com/public/application/index/viewData?c=9679&t=article سایت اندیشه قم.]</ref>

{{پایان}}

== تألیفات ==

آثار وی که تحت عنوان کلی «گفتار فلسفی» انتشار یافته عبارتند از:

==زمینه منبری شدن==

وی از نوجوانی به منبری شدن علاقه‌مند بود. مادرش نیز اصرار داشت تا فرزندش منبری شود و در خدمت [[امام حسین(ع)]] باشد. وی در این باره می‌گوید:

«مادرم مسئله منبر رفتن را پیش آورد، که در نتیجه خط من و برادرم از هم جدا شد. مادرم روی علاقه شدیدی که به حضرت امام حسین(ع) داشت، به پدرم گفت که فلانی باید منبری شود. پدرم می‌گفت: آن‌ها باید درس بخوانند و این با منبر جمع نمی‌شود. مادرم می‌گفت: نمی‌شود که یکی از بچه‌های من در خدمت حضرت امام حسین(ع) نباشد، پس باید حتماً منبری شود. خلاصه پدرم از یک طرف می‌گفت باید تحصیل من ادامه پیدا کند و مادرم از طرف دیگر اصرار داشت که باید منبری شوم. سرانجام توافق کردند که ما بچه‌ها به گفته پدرمان از روز شنبه تا غروب چهارشنبه‌ها در اختیار درس و بحث و مدرسه باشیم و از صبح پنج شنبه و شب و روز جمعه من در اختیار منبر باشم.»

فلسفی از آن به بعد اساس فعالیت خود را منبر قرار داد و با مطالعات مستمر درباره آن و تشویق پدر و مادرش و مردم، منبر او از جذابیت و کیفیت بالایی برخوردار شد و عموم مردم نیز به منبرش توجه پیدا کردند.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/5387/5389/50326/ پایگاه اطلاع رسانی حوزه.]</ref>

===نماینده آیت الله بروجردی===

فلسفی پس از سکونت [[آیت الله بروجردی]] در [[قم]] به حضور وی فراخوانده شد. وی از فلسفی خواست که نمایندگی او را برای رساندن پیام‌های [[مرجعیت]] به مقامات دولتی و شاه بپذیرد. وی پذیرفت به شرط آن که از مسائل مهم و مربوط به امور دینی و مذهبی باشد. پیام‌های آیه الله بروجردی یا به طور مستقیم و به صورت شفاهی و یا به وسیله حاج احمد خادمی ـ خادم آیه الله بروجردی ـ و یا از طریق نامه (با مهر و امضاء) به آقای فلسفی می‌رسید. بنا به دعوت آیه الله بروجردی، فلسفی در [[دهه آخر صفر]] در منزل ایشان [[منبر]] می‌رفت. بعد از درگذشت آیه الله بروجردی، فلسفی حدود بیست بار در مجالس ترحیم و فاتحه در [[تهران]] و [[قم]] به ایراد خطابه پرداخت و خدمات دینی و فرهنگی آن مرجع بزرگ را تشریح کرد.<ref>[http://www.andisheqom.com/public/application/index/viewData?c=9679&t=article#_ftn1 سایت اندیشه قم.]</ref>

===مقابله با بهاییان===

گسترش و نفوذ بهاییان در دوره پهلوی باعث شد فلسفی از رژیم انتقاد کند. آیت‌الله [[بروجردی| سیدحسین بروجردی]] طی نامه‌ای به فلسفی اظهار داشته که نفوذ و تقویت این فرقه از روی عمد و قصد است و مذاکره و بحث درباره آنها عبث و بیهوده قلمداد می‌کند. محمدتقی فلسفی زمانی که گله‌مندی آیت‌الله بروجردی را در خصوص گسترش دامنه فعالیت بهاییان به گوش شاه و مقامات دولتی می‌رساند. فلسفی با کسب اجازه از آیت‌الله بروجردی تصمیم گرفت موضوع بهاییان را از رادیو دنبال کند و آنان را در برابر افکار عمومی مطرح کند.<ref>[http://ensani.ir/fa/content/119027/default.aspx پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.]</ref>