عباس بن عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها

عباس بن عبدالمطلب (شیبه) بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مرّه بن کعب بن لؤی عموی [[پیامبر اکرم(ص)]] فرزند [[عبدالمطلب]] جد پیامبر(ص) و مادرش نُتَیله بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۶۶؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۵۹.</ref> وی سه سال پیش از [[عام الفیل]]<ref>ابن قتیبه الدینوری، المعارف، ۱۹۹۲م، ص۱۲۱.</ref> و ۵۶ سال قبل از [[هجرت]] در [[مکه]] و در خانواده‌ای که ریاست [[قریش]] را بر عهده داشت، به دنیا آمد. عباس از کوچکترین پسران عبدالمطلب<ref>ابن اسحاق، سیره ابن اسحاق، ۱۹۷۸م، ص۶۸.</ref> بود، که سه سال از پیامبر(ص) بزرگتر بود<ref>ابن قتیبه الدینوری، المعارف، ۱۹۹۲م، ص۱۲۱.</ref>

عباس بن عبدالمطلب در [[جمعه (روز)|روز جمعه]] [[۱۴ رجب]] [[سال ۳۲ هجری قمری|سال ۳۲ق]] عهد [[عثمان بن عفان|عثمان]] در سن ۸۸ یا ۸۹ سالگی چشم از جهان فرو بست.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۸ق، ج۳، ص۱ و ۲۲.</ref> [[علی(ع)]] و فرزندان عباس، او را غسل دادند و خلیفه سوم با اجازه آنان در مراسم حضور یافت. افزون بر پیک [[بنی هاشم]]، فرستاده‌های عثمان نیز به روستاها و قبایل رفته و مردم را برای شرکت در تشییع جنازه وی فراخواندند و چنان جمعیتی گرد آمد که تا آن زمان برای هیچ کس گرد نیامده بود و محل ویژه [[نماز میت|نماز]] خواندن بر جنازه‌ها گنجایش آن را نداشت از این رو در [[بقیع]] به امامت عثمان بر جنازه وی نماز خوانده شد. مردم برای دیدن جنازه وی چنان هجوم آوردند که کار دفن مشکل شد و بر اثر ازدحام جمعیت پارچه روی جنازه او پاره شد؛ از این رو خلیفه شرطه خود را فرستاد تا مردم را دور کنند و بنی هاشم عهده‌دار دفن وی شوند. به هر حال پیکر او با شکوهی کم نظیر تشییع و در بقیع به خاک سپرده شد.<ref>ابن سعد، طبقات ج ۴، ص۲۳ – ۲۲.</ref>

بعدها حضرت امام حسن(ع) و [[امام سجاد(ع)]] و [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] در [[قبرستان بقیع]] و نزدیکی قبر وی به خاک سپرده شدند و بر قبر آنان گنبد بارگاه باشکوهی برافراشته شد که تا زمان تسلط [[وهابیت|وهابیان]] بر [[حجاز]] پا برجا بود؛ و وهابیان آن را ویران کردند.<ref>آغا بزرگ، الذریعه، ج ۱۸، ص۹، سید محسن امین، کشف الارتیاب، ص۳۲ – ۳۳.</ref>