کاربر ناشناس
آلبانی: تفاوت میان نسخهها
جز
←تاریخ
imported>Fayaz |
imported>Fayaz جز (←تاریخ) |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
در دوران حکومت عثمانی(۱۳۸۲ تا ۱۹۱۲م/۱۲۹۱ش)، تعداد مسلمانان افزایش یافت و نیز قیامهای بسیاری انجام شد. با کاهش قدرت عثمانی در قرن هجدهم(قرن ۱۱ خورشیدی)، خانواده بوشاتی در شمال و علی پاشا در جنوب و شمال یونان اقتدار داشتند. همچنین بخشی از جمعیت این کشور به خارج مهاجرت کردند و تعدادی نیز در حکومت عثمانی به مقامات بالا رسیدند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> در ۱۸۷۸م/۱۲۵۷ش اتحادیه ملیگرای آلبانی با هدف خودمختاری و توسعه فرهنگی تشکیل شد. هنگامی که گروه "ترکهای جوان" در سال ۱۹۰۸م/۱۲۸۷ش در استانبول قدرت را به دست گرفتند، تعهدات خود را برای اعطای خودمختاری و اصلاحات سیاسی به آلبانیاییها نادیده گرفتند. سپس آلبانیاییها به مدت ۳ سال (۱۹۱۰ـ۱۹۱۲م) دست به مبارزه مسلحانه زدند و خواستههای خود را بدست آوردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> | در دوران حکومت عثمانی(۱۳۸۲ تا ۱۹۱۲م/۱۲۹۱ش)، تعداد مسلمانان افزایش یافت و نیز قیامهای بسیاری انجام شد. با کاهش قدرت عثمانی در قرن هجدهم(قرن ۱۱ خورشیدی)، خانواده بوشاتی در شمال و علی پاشا در جنوب و شمال یونان اقتدار داشتند. همچنین بخشی از جمعیت این کشور به خارج مهاجرت کردند و تعدادی نیز در حکومت عثمانی به مقامات بالا رسیدند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> در ۱۸۷۸م/۱۲۵۷ش اتحادیه ملیگرای آلبانی با هدف خودمختاری و توسعه فرهنگی تشکیل شد. هنگامی که گروه "ترکهای جوان" در سال ۱۹۰۸م/۱۲۸۷ش در استانبول قدرت را به دست گرفتند، تعهدات خود را برای اعطای خودمختاری و اصلاحات سیاسی به آلبانیاییها نادیده گرفتند. سپس آلبانیاییها به مدت ۳ سال (۱۹۱۰ـ۱۹۱۲م) دست به مبارزه مسلحانه زدند و خواستههای خود را بدست آوردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> | ||
===استقلال=== | ===استقلال=== | ||
همسایگان آلبانی که از خودمختاری آن نگران بودند، در اکتبر ۱۹۱۲م/مهر ۱۲۹۱ش به ترکیه اعلام جنگ کردند و ارتشهای [[یونان]]، [[صربستان]] و [[مونتهنگرو]] به سمت سرزمینهای آلبانی پیشروی کردند. برای جلوگیری از نابودی کشور، نمایندگان اتحادیه آلبانیا به رهبری اسماعیل کمال، استقلال این کشور را اعلام کردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> | همسایگان آلبانی که از خودمختاری آن نگران بودند، در اکتبر ۱۹۱۲م/مهر ۱۲۹۱ش به ترکیه اعلام جنگ کردند و ارتشهای [[یونان]]، [[صربستان]] و [[مونتهنگرو]] به سمت سرزمینهای آلبانی پیشروی کردند. برای جلوگیری از نابودی کشور، نمایندگان اتحادیه آلبانیا به رهبری اسماعیل کمال، استقلال این کشور را اعلام کردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> پس از شکست و عقبنشینی عثمانی از بالکان، دولتهای پیروز، ابتدا استقلال آلبانی را به رسمیت شناختند ولی کوزوو در شمال و چامریا در جنوب را از آن جدا کردند. پس از جنگ جهانی اول (۱۲۹۳ ـ ۱۲۹۷ش) کشورهای بریتانیا، فرانسه و ایتالیا، تصمیم گرفتند آلبانی را بین کشورهای همسایه تقسیم کنند ولی با وتوی رئیس جمهور ایالات متحده، وودرو ویلسون روبرو شده و موجودیت آن را پذیرفتند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> | ||
===قرن بیستم=== | ===قرن بیستم=== | ||
اسماعیل پاشا، احمد زوغو، انور خوجه و رامیز علیا از رهبران این کشور تا قبل از برگزاری انتخابات برای تعیین رهبر و رئیس جمهور بودند. در ۱۳۷۰ش/۱۹۹۱م اولین انتخابات پارلمانی برگزار شد و حزب کارگر که به حزب سوسیالیست تغییر نام یافته بود در این انتخابات اکثریت آراء را کسب کرد. فاتوس نانو رئیس دولت و رامیز عالیا رئیس جمهور آلبانی انتخاب شدند. از سال ۱۹۹۱ تشکیلات حکومتی کشور آلبانی از سه قوه تشکیل شده است: قوه مقننه؛ قوم مجریه؛ قوه قضائیه<ref>[http://iralb.ir/index.php/about-albania انجمن دوستی ایران و آلبانی]</ref> | |||
==زبان== | ==زبان== |