آلبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از شکست و عقب‌نشینی عثمانی از بالکان، دولت‌های پیروز، استقلال آلبانی را به رسمیت شناختند ولی منطقه حاصل‌خیز کوزوو را در شمال به صربستان و منطقه پر آب چامریا را در جنوب به یونان دادند. آنها همچنین شاهزاده‌ای آلمانی را به‌عنوان حاکم آلبانی منصوب کردند که فقط ۶ ماه دوام آورد. پس از جنگ جهانی اول (۱۲۹۳ ـ ۱۲۹۷ش) کشورهای بریتانیا، فرانسه و ایتالیا، تصمیم گرفتند آلبانی را بین کشورهای همسایه تقسیم کنند ولی با وتوی رئیس جمهور ایالات متحده، وودرو ویلسون روبرو شده و موجودیت آن را پذیرفتند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> اسماعیل پاشا، احمد زوغو، انور خوجه و رامیز علیا از رهبران این کشور تا قبل از برگزاری انتخابات برای تعیین رهبر و رئیس جمهور بودند. در ۱۳۷۰ش/۱۹۹۱م اولین انتخابات پارلمانی برگزار شد و حزب کارگر که به حزب سوسیالیست تغییر نام یافته بود در این انتخابات اکثریت آراء را کسب کرد. فاتوس نانو رئیس دولت و رامیز عالیا رئیس جمهور آلبانی انتخاب شدند. از سال ۱۹۹۱ تشکیلات حکومتی کشور آلبانی از سه قوه تشکیل شده است: قوه مقننه؛ قوم مجریه؛ قوه قضائیه<ref>[http://iralb.ir/index.php/about-albania انجمن دوستی ایران و آلبانی]</ref>