اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها

در فقه آن است که مکلّف در عمل عبادی خود جز قصد قربت و عبودیّت برای پروردگار، هیچ انگیزۀ دیگری نداشته باشد؛ خواه به نحو استقلال یا انضمام.آن دسته از تکالیف که قصد تقرّب به خداوند، شرط صحّت آن‌ها است، تعبّدی نامیده‌ می‌شود در برابر توصلی که صحّت آن به قصد تقرّب مشروط نیست. خلوص در نیّت عمل عبادی، شرط و عبادت بدون آن باطل است.ریا در مقابل اخلاص قرار دارد، که موجب بطلان عمل عبادی است.<ref>مستمسک العروة ج۶، ص۲۰-۲۱.</ref> <ref>الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۲، ص۲۰۹-۲۱۰.</ref> <ref>جواهرالکلام، ج۹، ص۱۵۵-۱۵۷.</ref> <ref>تحریر الوسیله، ج۱، ص۱۴۲.</ref>