مسیلمه کذاب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُسَیلَمة بن ثُمامَة حَنَفی وائِلی''' (کشته‌شده در [[سال ۱۲ هجری قمری|۱۲ق]]) معروف به '''مسیلمۀ كَذَّاب'''، در [[سال دهم قمری|۱۰ق]] ادعای [[نبوت|پیامبری]] کرد. و در سال ۱۲ق در نبرد با سپاه [[خالد بن ولید]] در [[یمامه]] کشته شد.

نام کامل او مسیلمه بن ثمامه بن کبیر بن حبیب حنفی وائلی و کنیه‌اش أبوثمامه است. مسیلمه از قوم بنی حنیفه قبیله‌ای در [[یمامه]] بود. او در سال نهم قمری، همراه بزرگان طایفه خود از یمامه به [[مدینه]] آمد و اظهار [[اسلام]] کرد،<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۱۳۰</ref> اما چون پس از بازگشت به وطن ادعای پیامبری کرد<ref>زرکلی، الاعلام، ج۷، ص۲۲۶</ref> [[رسول خدا(ص)]] او را مسیلمه کذاب خواند.<ref>طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۴۶</ref> گفته شده است که نام او مسلمه بوده و پس از ادعای نبوت مسلمانان به جهت تحقیر او را مسیلمه می‌خواندند.<ref>زرکلی، الاعلام، ج۷، ص۲۲۶</ref>

مسیلمه در سال یازدهم قمری در نامه‌ای خطاب به پیامبر اکرم(ص)، مدعی شد که در [[نبوت]] با آن حضرت شریک است. رسول خدا(ص) در پاسخ او را مسیلمه کذّاب خطاب کرد<ref>طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۴۶</ref> و [[حبیب بن زید بن عاصم]] را به سوی وی فرستاد، اما چون حبیب پیامبری مسیلمه را تأیید نکرد، مسیلمه او را به [[شهادت]] رساند.<ref> ابن عبدالبر، استیعاب، ج۱، ص۳۲۰؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۱، ص۴۴۳</ref> پس از درگذشت پیامبر اکرم(ص) زمینه بیشتری برای مسیلمه فراهم آمد. او توانست عده‌ای را در اطراف خویش جمع کند و به تقلید از [[قرآن]]، کلماتی با نثر مسجع می‌ساخت و بر مردم عرضه می‌کرد.<ref>زرکلی، الاعلام، ج۷، ص۲۲۶</ref> مسیلمه با [[سجاح دختر حارث تمیمی]] که او نیز ادعای نبوت کرده بود، [[ازدواج]] کرد<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۴۴</ref> و [[مهریه]] او را بخشودگی [[نماز صبح]] و [[نماز عشا|عشاء]] برای پیروانشان قرار داد.<ref> ابن اعثم، الفتوح، ج۱، ص۲۲</ref>

در سال ۱۲ق<ref> ابن اثیر، اسدالغابه، ج۳، ص۱۹۴</ref> [[ابوبکر بن ابوقحافه|ابوبکر]] سپاهی به فرماندهی [[خالد بن ولید]] راهی [[یمامه]] کرد،<ref> ابن عبدالبر، استیعاب، ج۲، ص۴۲۹</ref> خالد در عقرباء، با مسیلمه و یارانش جنگید. مسیلمه در ربیع الثانی سال ۱۲ق کشته شد.<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۱۳۱</ref> در کشتن او وحشی بن حرب (قاتل [[حمزه بن عبدالمطلب|حمزه]])، [[عبدالله بن زید بن عاصم]] و [[ابودجانه]] نقش داشتند.<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۵، ص۹۶</ref> البته هریک از [[وحشی بن حرب|وَحشی بن حرب]]<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۴، ۶۶۲</ref> و عبدالله بن زید بن عاصم<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۳، ص۱۴۷</ref> به تنهایی نیز قاتل وی معرفی شده‌اند.

* ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق: علی شیری، دارالأضواء، بیروت، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۱م.

* ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.

* ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق: علی محمدالبجاوی، دارالجیل، بیروت، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.

* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.

* زرکلی، خیرالدین، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، دارالعلم للملایین، بیروت، ۱۹۸۹م.

* یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دارصادر، بی‌تا.