پرش به محتوا

احصان: تفاوت میان نسخه‌ها

۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۱ اوت ۲۰۱۷
لینک واژه در شناسه
imported>Movahhed
(اصلاح شناسه)
imported>Movahhed
(لینک واژه در شناسه)
خط ۱: خط ۱:
{{احکام}}
{{احکام}}
'''اِحصان'''، اصطلاحی فقهی به دو معنای «همسر داشتن» و «پاکدامنی» است که در باب [[زنا]]، [[قذف]] و [[لعان]] [[فقه|فقه اسلامی]] از آن بحث می شود. طبق منابع فقهی، مجازات <ref>زنای محصنه</ref> [[سنگسار]] و مجازات کسی که شخص محصنی را قذف کند، هشتاد ضربه شلاق است. تحقق احصان در هر دو باب، نیازمند شرایط ویژه‌ای است.  
'''اِحصان'''، اصطلاحی فقهی به دو معنای «همسر داشتن» و «پاکدامنی» است که در باب [[زنا]]، [[قذف]] و [[لعان]] [[فقه|فقه اسلامی]] از آن بحث می شود. طبق منابع فقهی، مجازات [[زنای محصنه]]، [[سنگسار]] و مجازات کسی که شخص محصنی را قذف کند، هشتاد ضربه شلاق است. تحقق احصان در هر دو باب، نیازمند شرایط ویژه‌ای است.  
== معنا ==
== معنا ==
واژه «احصان» در لغت، به معنای نگه داشتن و مصونیت بخشیدن<ref>فرهنگ دهخدا، ذیل واژه احصان.</ref> و در اصطلاح فقهی به دو معنای «همسر داشتنن» و «پاکدامنی» است. <ref>هاشمی شاهرودی، موسوعةالفقه الاسلامی طبقا لمذهب اهل البیت، ۱۴۲۳ق، ج۷، ص۱۱۱؛ دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۹۵ش، ج۲۱، ذیل مدخل زنا، ص۵۹۶.</ref> در منابع فقهی، از معنای اول به «احصان الرجم» و از معنای دوم به «احصان القذف» نیز یاد می‌شود.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، موسوعةالفقه الاسلامی طبقا لمذهب اهل البیت، ۱۴۲۳ق، ج۷، ص۱۱۱.</ref> به مرد و زنی که شرایط «احصان» را داشته باشند «مُحصَن» و «محصَنه» یا «ثیِّب» و «ثیِّبه» می‌گویند.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۹۵ش، ج۲۱، ذیل مدخل زنا، ص۵۹۶؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۰۷.</ref>  
واژه «احصان» در لغت، به معنای نگه داشتن و مصونیت بخشیدن<ref>فرهنگ دهخدا، ذیل واژه احصان.</ref> و در اصطلاح فقهی به دو معنای «همسر داشتنن» و «پاکدامنی» است. <ref>هاشمی شاهرودی، موسوعةالفقه الاسلامی طبقا لمذهب اهل البیت، ۱۴۲۳ق، ج۷، ص۱۱۱؛ دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۹۵ش، ج۲۱، ذیل مدخل زنا، ص۵۹۶.</ref> در منابع فقهی، از معنای اول به «احصان الرجم» و از معنای دوم به «احصان القذف» نیز یاد می‌شود.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، موسوعةالفقه الاسلامی طبقا لمذهب اهل البیت، ۱۴۲۳ق، ج۷، ص۱۱۱.</ref> به مرد و زنی که شرایط «احصان» را داشته باشند «مُحصَن» و «محصَنه» یا «ثیِّب» و «ثیِّبه» می‌گویند.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۹۵ش، ج۲۱، ذیل مدخل زنا، ص۵۹۶؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۰۷.</ref>  
کاربر ناشناس