Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۵۹۱
ویرایش
بنیاسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تاریخچه
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←تاریخچه) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
در دوران سلیمان(ع) معبدی برای عبادت ساخته شده بود به نام [[هیکل سلیمان]] که به سبب اختلاف میان اقوام بنیاسرائیل و اشغال اورشلیم چند بار تخریب شد. آنها بعد از آنکه موسی(ع) به [[طور سینا]] رفت و مدتی غایب بود به [[گوساله سامری|گوساله‌پرستی]] روی آوردند. خداوند در قرآن از نعمت‌ها، دستورات و توبیخ‌های فراوانی که به بنیاسرائیل داده است، نام می‌برد. | در دوران سلیمان(ع) معبدی برای عبادت ساخته شده بود به نام [[هیکل سلیمان]] که به سبب اختلاف میان اقوام بنیاسرائیل و اشغال اورشلیم چند بار تخریب شد. آنها بعد از آنکه موسی(ع) به [[طور سینا]] رفت و مدتی غایب بود به [[گوساله سامری|گوساله‌پرستی]] روی آوردند. خداوند در قرآن از نعمت‌ها، دستورات و توبیخ‌های فراوانی که به بنیاسرائیل داده است، نام می‌برد. | ||
==واژه‌شناسی== | |||
«بنیاسرائیل»، در لغت به‌معنای فرزندان [[یعقوب(ع)]] است؛ اما در کاربرد رایجش به قوم یهود گفته می‌شود<ref>هاشمی رفسنجانی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۲۹۴.</ref> که به نام لقب یعقوب، یعنی [[اسرائیل]]، بنیاسرائیل نام‌گذاری شده‌اند.<ref>مهروش، «بنیاسرائیل»، ۱۳۸۳ش، ج۱۲. ص۶۲۹. </ref> | |||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
یعقوب (اسرائیل) و پسرانش به سبب قحطی در [[کنعان]]، به مصر رفتند.<ref>پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۲۶۲.</ref> نسل آنها تا زمان [[موسی(ع)]] در مصر ماند. در این زمان، به‌رهبری موسی(ع) از فشار حکومت [[فرعون]] فرار کردند و دوباره به کنعان بازگشتند. آنها حدود چهل سال در [[صحرای سینا]] سرگردان بودند<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۸۳.</ref> تا اینکه پس از وفات موسی، [[یوشع]] جانشین وی شد و به‌تدریج کنعان را فتح کرد.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۸۳.</ref> | |||
این قوم در نگاه عرب پیش از [[اسلام]] به دلیل برخورداری از کتاب آسمانی، مناسک دینی خاص و پیشینه تاریخی، اقلیتی فرهیخته‌تر دانسته می‌شدند. با وجود فرهنگ قرآنی صدر اسلام، بنیاسرائیل به منزله گروهی با هویت رقیب قرار گرفتند.<ref>مهروش، «بنیاسرائیل»، ۱۳۸۳ش، ج۱۲. ص۶۲۹. </ref> | این قوم در نگاه عرب پیش از [[اسلام]] به دلیل برخورداری از کتاب آسمانی، مناسک دینی خاص و پیشینه تاریخی، اقلیتی فرهیخته‌تر دانسته می‌شدند. با وجود فرهنگ قرآنی صدر اسلام، بنیاسرائیل به منزله گروهی با هویت رقیب قرار گرفتند.<ref>مهروش، «بنیاسرائیل»، ۱۳۸۳ش، ج۱۲. ص۶۲۹. </ref> | ||