سجده شکر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سجده شکر'''، از [[سجده های مستحب|سجده‌های مستحبی]] است که انجام آن برای [[شکر|شکرگزاری]] نسبت به نعمت یا دفع بلا سفارش شده است. سجده شکر پس از پایان [[نماز]]، چه نماز [[واجب]] و چه [[مستحب]] به عنوان یکی از [[تعقیبات]] پرفضیلت است. برای انجام سجده شکر، رو به قبله بودن و [[طهارت]] لازم نیست.

در سجدهٔ شكر هرگونه ذكر و دعایی جایز است، امّا در روایات دعاهای بسیاری برای سجدهٔ شکر ذکر شده است که برخی از آنها این چند مورد است:

* به سند معتبر از [[امام رضا(ع)|حضرت رضا(ع)]] روایت شده: اگر می‌خواهی صد مرتبه «شُكراً شُكراً» بگو و اگر می‌خواهی صد مرتبه «عَفواً عَفواً».<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۲</ref>

* در [[عیون اخبار الرضا]] از [[رجاء بن ابی ضحاک]] روایت كرده كه حضرت رضا(ع) در راه خراسان، هرگاه از تعقیب [[نماز ظهر]] فارغ می‌شدند، صد مرتبه در سجده می‌گفتند: شكراً للّه و چون از تعقیب نماز عصر فارغ می‌شدند، صد مرتبه می‌گفتند: حمداً للّه.

* [[کلینی]] به سند معتبر روایت كرده است: مردی به حضرت صادق(ع) شكایت كرد: کنیزی دارم كه علیل است، فرمود: پس از هر نماز واجب در سجده شكر بگوید: «یا رؤوف یا رحیم، یا ربّ یا سیدی» آنگاه حاجت خود را بطلبد.

*در بسیاری از روایات معتبر نقل شده است که [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] (علیهما السّلام) در سجده شكر بسیار می‌گفتند: «{{عربی|اَسْألُكَ الرّاحَةَ عِنْدَ الْمَوتِ وَ الْعَفْوَ عِندَ الْحِسابِ.}}»<ref>قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ص۹۹-۱۰۲</ref>

:::«سجده شکر -بعد از هر نماز- بر تو و هر مسلمانی لازم است (تأکیدی برای استحباب سجده شکر) و به وسیله آن، ارزش نمازت را بالا می‌بری و خداوند را از خودت راضی می‌کنی و ملائکه را متعجّب می‌سازی. وقتی که بنده نماز خواند و سپس سجده شکر نمود، خداوند حجاب میان آن بنده و ملائکه را از میان برمی‌دارد و بعد هم می‌فرماید: ای ملائکه من! به این بنده‌ام نگاه کنید که واجب خود را ادا کرد و عهد خود را با من تمام نمود و بعد هم در مقابل آن نعمت‌هایی که به وی داده بودم برایم شکر نمود. پس پاداش او نزد من چیست؟ ملائکه می‌گویند: خدایا! پاداش او [[بهشت]] است. باز خداوند می‌فرماید: بعد از بهشت چیست؟ ملائکه می‌گویند: خدایا! کفایت کردن همه امور او. باز هم خداوند می‌فرماید: بعد از آن چیست؟ باز ملائکه خیری را پیشنهاد می‌کنند و این عمل تکرار می‌شود تا همه چیزها را ملائکه می‌گویند. باز هم خداوند می‌فرماید: بعد از آنها چیست؟ ملائکه می‌گویند: خدایا! ما دیگر نمی‌دانیم. خداوند می‌فرماید: من از او تشکر می‌کنم همان طوری که او از من تشکر کرد. و با فضل خودم به وی رو می‌آورم و رحمتم را به وی نشان می‌دهم».<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۳</ref>