کاربر ناشناس
سجده شکر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani جز (←منابع) |
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[فروردین]]|روز=[[۱۸]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Roohish }} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[فروردین]]|روز=[[۱۸]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Roohish }} | ||
'''سجده شکر''' از [[سجده‌هاى مستحب|سجده‌هاى مستحبی]] است که انجام آن برای شکرگزاری نسبت به هر نعمت جدید یا دفع بلایی نیکوست. سجده شکر پس از پایان [[نماز]]، چه نماز واجب و چه مستحب به عنوان یکی از [[تعقیبات]] پرفضیلت شمرده شده است. برای انجام سجده شکر، رو به قبله بودن و [[طهارت]] لازم نیست. | '''سجده شکر''' از [[سجده‌هاى مستحب|سجده‌هاى مستحبی]] است که انجام آن برای شکرگزاری نسبت به هر نعمت جدید یا دفع بلایی نیکوست. سجده شکر پس از پایان [[نماز]]، چه نماز [[واجب]] و چه [[مستحب]] به عنوان یکی از [[تعقیبات]] پرفضیلت شمرده شده است. برای انجام سجده شکر، رو به قبله بودن و [[طهارت]] لازم نیست. | ||
==موارد استحباب== | ==موارد استحباب== | ||
سجده شکر در موارد زیر مستحب مؤکد است: | سجده شکر در موارد زیر مستحب مؤکد است: | ||
#بعد از هر نماز واجب و مستحب: اگر چه سجده بعد از نمازهای واجب در روایات آمده است، ولی انجام آن بعد از برخی نمازهای واجب؛ تأکید بیشتری شده است. یکی از اصحاب امام کاظم(ع) می‌گوید: دیدم؛ امام(ع) بعد از نماز سه رکعتی(نماز مغرب) خود؛ سجده کردند، به ایشان عرض کردم بعد از نماز مغرب سجده کردید؟ فرمود: «مرا این‌گونه دیدی؟» گفتم: بله. فرمود: «این سجده(بعد از نماز مغرب) را ترک نکن؛ زیرا دعا در آن مستجاب | #بعد از هر نماز واجب و مستحب: اگر چه سجده بعد از نمازهای واجب در روایات آمده است، ولی انجام آن بعد از برخی نمازهای واجب؛ تأکید بیشتری شده است. یکی از اصحاب [[امام کاظم (ع)]] می‌گوید: دیدم؛ امام (ع) بعد از نماز سه رکعتی (نماز مغرب) خود؛ سجده کردند، به ایشان عرض کردم بعد از نماز مغرب سجده کردید؟ فرمود: «مرا این‌گونه دیدی؟» گفتم: بله. فرمود: «این سجده (بعد از نماز مغرب) را ترک نکن؛ زیرا دعا در آن مستجاب است.»<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۱. </ref> | ||
#هنگام رسیدن نعمتى جدید و یا تجدید نعمت | #هنگام رسیدن نعمتى جدید و یا تجدید نعمت | ||
#هنگام دور شدن نقمت و بلایی از انسان و نیز یاد آورى | #هنگام دور شدن نقمت و بلایی از انسان و نیز یاد آورى آنها | ||
#پس از توفیق یافتن در به جا آوردن عملى نیک یا ترک گناهی | #پس از توفیق یافتن در به جا آوردن عملى نیک یا ترک گناهی | ||
#هنگام مشاهده فرد مبتلا به بلایى و دیدن فاسق.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۲۳۴-۲۴۰؛ یزدی، العروة الوثقی، ج۲، ص۵۸۴-۵۸۵؛ کرکی، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۷</ref> | #هنگام مشاهده فرد مبتلا به بلایى و دیدن فاسق.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۲۳۴-۲۴۰؛ یزدی، العروة الوثقی، ج۲، ص۵۸۴-۵۸۵؛ کرکی، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۷</ref> | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==کیفیت انجام سجده شکر== | ==کیفیت انجام سجده شکر== | ||
سجده شکر با انجام دادن مسمای سجده محقق مى‌شود. اما اینکه آیا براى تحقق مسماى سجده شکر، نهادن اعضای هفت گانه بر زمین لازم است یا گذاشتن پیشانی به تنهایى کفایت مى‌کند؟ مسئله محل بحث واختلاف است<ref>کرکی، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۷؛ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۸، ص۳۴۹-۳۵۰. </ref> | سجده شکر با انجام دادن مسمای سجده محقق مى‌شود. اما اینکه آیا براى تحقق مسماى سجده شکر، نهادن اعضای هفت گانه بر زمین لازم است یا گذاشتن پیشانی به تنهایى کفایت مى‌کند؟ مسئله محل بحث واختلاف است.<ref>کرکی، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۷؛ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۸، ص۳۴۹-۳۵۰. </ref> | ||
سجده شکر، تکبیر افتتاح، تکبیر هنگام رفتن به سجده و نیز تشهد و سلام ندارد؛<ref> کرکی، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۷. </ref> هرچند که برخى از فقها تکبیر را پس از سر برداشتن از سجده مستحب دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ج۱، ص۱۱۴.</ref> | سجده شکر، [[تکبیر]] افتتاح، تکبیر هنگام رفتن به سجده و نیز [[تشهد]] و [[سلام]] ندارد؛<ref> کرکی، جامع المقاصد، ج۲، ص۳۱۷. </ref> هرچند که برخى از فقها تکبیر را پس از سر برداشتن از سجده مستحب دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ج۱، ص۱۱۴.</ref> | ||
سجده شکر با یک بار سجده کردن تحقق مى‌یابد؛ اما بهترین حالت برای سجده شکر این است که فرد دو بار سجده کند و بین دو سجده، گونه راست و سپس گونه چپ را- که از آن به تعفیر تعبیر مى‌شود- به زمین بگذارد.<ref>شهید ثانی، مسالک الأفهام، ج۱، ص۲۲۳؛ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۸، ص۳۵۱.</ref> | سجده شکر با یک بار سجده کردن تحقق مى‌یابد؛ اما بهترین حالت برای سجده شکر این است که فرد دو بار سجده کند و بین دو سجده، گونه راست و سپس گونه چپ را- که از آن به تعفیر تعبیر مى‌شود- به زمین بگذارد.<ref>شهید ثانی، مسالک الأفهام، ج۱، ص۲۲۳؛ بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۸، ص۳۵۱.</ref> | ||