کاربر ناشناس
سجده شکر: تفاوت میان نسخهها
جز
←اهمیت و فضیلت
imported>Mgolpayegani جز (←موارد استحباب) |
imported>Mgolpayegani جز (←اهمیت و فضیلت) |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
:::«سجده شکر -بعد از هر نماز- بر ]تو و[ هر مسلمانى لازم است (تأکیدی برای استحباب سجده شکر) و به وسیله آن، ارزش نمازت را بالا میبرى و خداوند را از خودت راضى میکنى و ملائکه را متعجّب میسازى. وقتى که بنده نماز خواند؛ و سپس سجده شکر نمود، خداوند حجاب میان آن بنده و ملائکه را از میان برمیدارد و بعد هم میفرماید: اى ملائکه من! به این بندهام نگاه کنید که واجب خود را ادا کرد و عهد خود را با من تمام نمود و بعد هم در مقابل آن نعمتهایى که به وى داده بودم برایم شکر نمود. پس پاداش او نزد من چیست؟ ملائکه میگویند: خدایا! پاداش او بهشت است. باز خداوند میفرماید: بعد از بهشت چیست؟ ملائکه میگویند: خدایا! کفایت کردن همه امور او. باز هم خداوند میفرماید: بعد از آن چیست؟ باز ملائکه خیرى را پیشنهاد میکنند و این عمل تکرار میشود تا همه چیزها را ملائکه میگویند. باز هم خداوند میفرماید: بعد از آنها چیست؟ ملائکه میگویند: خدایا! ما دیگر نمیدانیم. خداوند میفرماید: من از او تشکر میکنم همان طورى که او از من تشکر کرد. و با فضل خودم به وى رو میآورم و رحمتم را به وى نشان میدهم».<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۳</ref> | :::«سجده شکر -بعد از هر نماز- بر ]تو و[ هر مسلمانى لازم است (تأکیدی برای استحباب سجده شکر) و به وسیله آن، ارزش نمازت را بالا میبرى و خداوند را از خودت راضى میکنى و ملائکه را متعجّب میسازى. وقتى که بنده نماز خواند؛ و سپس سجده شکر نمود، خداوند حجاب میان آن بنده و ملائکه را از میان برمیدارد و بعد هم میفرماید: اى ملائکه من! به این بندهام نگاه کنید که واجب خود را ادا کرد و عهد خود را با من تمام نمود و بعد هم در مقابل آن نعمتهایى که به وى داده بودم برایم شکر نمود. پس پاداش او نزد من چیست؟ ملائکه میگویند: خدایا! پاداش او بهشت است. باز خداوند میفرماید: بعد از بهشت چیست؟ ملائکه میگویند: خدایا! کفایت کردن همه امور او. باز هم خداوند میفرماید: بعد از آن چیست؟ باز ملائکه خیرى را پیشنهاد میکنند و این عمل تکرار میشود تا همه چیزها را ملائکه میگویند. باز هم خداوند میفرماید: بعد از آنها چیست؟ ملائکه میگویند: خدایا! ما دیگر نمیدانیم. خداوند میفرماید: من از او تشکر میکنم همان طورى که او از من تشکر کرد. و با فضل خودم به وى رو میآورم و رحمتم را به وى نشان میدهم».<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۳۳</ref> | ||
*در حدیث دیگری امام صادق (ع) فرمود: | *در حدیث دیگری امام صادق (ع) فرمود: | ||
:::«أَیُّمَا مُؤْمِنٍ سَجَدَ لِلَّهِ سَجْدَةً لِشُکْرِ نِعْمَةٍ مِنْ غَیْرِ صَلَاةٍ کَتَبَ اللَّهُ بِهَا عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَحَا عَنْهُ عَشْرَ سَیِّئَاتٍ وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرَ دَرَجَاتٍ فِی الْجِنَانِ، هر بندهای که برای تشکر از نعمتی به غیر از نماز سجده کند خدا برای او ده حسنه مکتوب میکند، ده گناه از او میبخشاید و ده درجه در بهشت برای او بالا میبرد.»<ref> شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، | :::«أَیُّمَا مُؤْمِنٍ سَجَدَ لِلَّهِ سَجْدَةً لِشُکْرِ نِعْمَةٍ مِنْ غَیْرِ صَلَاةٍ کَتَبَ اللَّهُ بِهَا عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَحَا عَنْهُ عَشْرَ سَیِّئَاتٍ وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرَ دَرَجَاتٍ فِی الْجِنَانِ، هر بندهای که برای تشکر از نعمتی به غیر از نماز سجده کند خدا برای او ده حسنه مکتوب میکند، ده گناه از او میبخشاید و ده درجه در بهشت برای او بالا میبرد.»<ref> شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص۳۵؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۲، ص۳۶۰</ref> | ||
*امام زمان (عج) در پاسخ به سوال محمّد بن عبداللّه حمیری فرمود: | *امام زمان (عج) در پاسخ به سوال محمّد بن عبداللّه حمیری فرمود: | ||
:::«سَجْدَهُ الشُّکْرِ مِنْ أَلْزَمِ السُّنَنِ وَأَوْجَبِها ... فَإِنَّ فَضْلَ الدُّعاءِ وَالتَّسْبیحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَی الدُّعاءِ بِعَقیبِ النَّوافِلِ، کَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَی النَّوافِلِ، وَالسَّجْدَهُ دُعاءٌ وَتَسْبیحٌ، سجدهی شکر، از لازمترین و واجبترین مستحبات الهی است ... همانا، فضیلت دعا و تسبیح پس از واجبات بر دعای بعد از نوافل، همانند فضیلت واجبات بر نوافل است. سجده، دعا و تسبیح است.»<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۶۱؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۶، ص۴۰۹.</ref> | :::«سَجْدَهُ الشُّکْرِ مِنْ أَلْزَمِ السُّنَنِ وَأَوْجَبِها ... فَإِنَّ فَضْلَ الدُّعاءِ وَالتَّسْبیحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَی الدُّعاءِ بِعَقیبِ النَّوافِلِ، کَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَی النَّوافِلِ، وَالسَّجْدَهُ دُعاءٌ وَتَسْبیحٌ، سجدهی شکر، از لازمترین و واجبترین مستحبات الهی است ... همانا، فضیلت دعا و تسبیح پس از واجبات بر دعای بعد از نوافل، همانند فضیلت واجبات بر نوافل است. سجده، دعا و تسبیح است.»<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۶۱؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۶، ص۴۰۹.</ref> |