سوره مزمل: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را '''مُزَّمِّل''' نامیده‌اند، چون [[خدا|خداوند]] در آیه اول آن، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را «مزمل» خوانده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۵۹.</ref> مُزّمّل به معنای کسی است که لباس یا چیزی به خود می‌پیچد تا بخوابد یا مثلا سرما را از خود دور کند. گویا در برابر دعوتِ پیامبر(ص) به [[اسلام]]، مردم او را اذیت و آزار می‌کردند و آن حضرت برای دورکردن غم و اندوه، جامه‌ای به خود پیچیده بود تا لحظه‌ای استراحت کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۶۰.</ref> همچنین گفته شده این لباس‌پیچیدن به خود به دلیل ترس از بار مسئولیتِ [[رسالت]] در اوایل [[بعثت]] بوده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۵۶۷.</ref> [[تفسیر نور]] از برخی نقل کرده که منظور  جامه نبوّت است و یا این كه رسالت با گوشه‌گيرى و عزلت و انزوا سازگار نيست  و یا این كه رسالت با استراحت سازگار نيست و بايد قيام كنى. <ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور،۱۳۸۳ش، ج۱۰۷ ص۲۶۶.</ref> ابن عربی منظور از «مزمل» را کسی دانسته که با پوشش ها و لباس‌هایی بدنش را پوشانده است و منظور از برخاستن(قُم) را بیدار شدن از خواب غفلت و هجرت از بیابان و کویر نفس و قلب و عالَم طبیعت برای پیمودن سبیل الله دانسته است.<ref>ابن عربی، تفسير ابن عربي، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۵۹.</ref>{{یادداشت| قُم من نوم الغفلة سائراً في سبيل الله، سالكاً مسالك بيداء النفس ومراحل مفازة القلب إلى الله، ليل مقام النفس واستيلاء الطبع}}