سوره مزمل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره مزمل''' هفتاد و سومین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است که در [[جزء (قرآن)|جزء]] ۲۹ جای گرفته است. نام سوره از آیه اول گرفته شده که اشاره به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دارد و به معنای کسی است که لباس به خود پیچیده است. از جمله موضوعاتی که در این سوره مطرح شده، دعوت پیامبر(ص) به عبادت شبانه و قرائت [[قرآن]] و شکیبایی برابر [[کافر|کافران]] و بحث از [[معاد]] است. از آیات مشهور این سوره آیه چهارم است که به پیامبر(ص) دستور می‌دهد قرآن را به [[ترتیل]] قرائت کند. گفته شده ترتیل به معنای ادای صحیحِ کلمات و تأمل در معانی آیات است. در [[حدیث|روایات]] آمده است کسی که سوره مزمل را در نماز عشاء یا در آخر شب قرائت کند، خداوند به او زندگی پاک می‌دهد و او را پاکیزه می‌میراند.

این [[سوره]] را '''مزّمّل''' نامیده‌اند، چون [[خدا|خداوند]] در آیه اول آن، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] را «مزمل» خوانده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۵۹.</ref> مُزّمّل به معنای کسی است که لباس یا چیزی به خود می‌پیچد تا بخوابد یا مثلا سرما را از خود دور کند. گویا در برابر دعوتِ پیامبر(ص) به [[اسلام]]، مردم او را اذیت و آزار می‌کردند و آن حضرت برای دورکردن غم و اندوه، جامه‌ای به خود پیچیده بود تا لحظه‌ای استراحت کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۶۰.</ref> همچنین گفته شده این لباس‌پیچیدن به خود به دلیل ترس از بار مسئولیتِ [[رسالت]] در اوایل [[بعثت]] بوده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۵۶۷.</ref>