سوره مزمل: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را مزّمّل نامیده‌اند، چون خداوند در آیه اول آن، پیامبر(ص) را «مزمل» خوانده است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۹.</ref> مُزّمّل به معنای کسی است که جامه یا چیزی به خود می‌پیچد تا بخوابد یا مثلا سرما را دفع کند. گویا در برابر دعوتِ پیامبر(ص) به اسلام، مردم او را اذیت و آزار می‌کردند و آن حضرت برای دفع غم و اندوه جامه‌ای به خود پیچیده بود تا لحظه‌ای استراحت کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۹۴.</ref> همچنین گفته شده این لباس‌پیچیدن بر خود به دلیل ترس از بار مسئولیتِ [[رسالت]] در اوایل [[بعثت]] بوده است.<ref>طبرسی، فضل ابن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ۱۳۵۸ش، ج۲۶،ص۱۱.</ref>  

سوره مزّمّل، از سوره‌های مکی و سومین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در مصحف کنونی هفتاد و سومین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ج۱، ص۱۶۶.</ref> و در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است.

سوره مزّمّل ۲۰ آیه، ۳۰۰ کلمه و ۸۵۳ حرف دارد. این سوره جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفَصِّلات]] (دارای آیات متعدد و کوتاه) است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۹.</ref>

* دعوت پیامبر به عبادت شبانه و تلاوت قرآن و آمادگی برای پذیرش برنامه رسالت؛

* بحث از معاد و فرستادن حضرت موسی به سوی فرعون و سركشی و سپس عذاب او؛

* دعوت به تلاوت قرآن و خواندن نماز، دادن زكات، انفاق در راه خدا و استغفار.<ref>مکارم شیرازی ناصر، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۳۱۱.</ref>