یائسگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یائِسگی'''، رسیدن زنان به سنی که در آن به طور طبیعی [[خون حیض]] ندیده و حامله نمی‌شوند. [[قرآن|قرآن کریم]]، به یائسگی زنان اشاره کرده است. درباره سن یائسگی، چند نظریه وجود دارد؛ بسیاری از [[مجتهد|فقیهان]] معتقدند زنان [[سادات|سیده]] در ۶۰ سالگی و بقیه زنان در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.

در فقه [[شیعه]]، زنان یائسه [[عده|عده طلاق]] ندارند و بلافاصله پس از [[طلاق]]، می‌توانند [[ازدواج]] کنند. زنانی که از جوانی [[حیض]] نمی‌شوند، [[احکام شرعی|احکام]] متفاوتی دارند.

بر اساس [[فقه|منابع فقهی]]، هنگامی که زنان به سنی برسند که به طور طبیعی، [[حیض]] و حامله نشوند، به آنان «یائسه» می‌گویند. چنین حالتی نیز «یائسگی» نام دارد.<ref>محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده، نکاح و انحلال آن، ۱۳۸۴ش، ص۴۵۰.</ref> قرآن کریم در آیه ۶۰ [[سوره نور]]{{یادداشت|وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللاَّتي‏ لا يَرْجُونَ نِکاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزينَةٍ وَ أَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ؛ ترجمه: و زنان بازنشسته (از حیض و بارداری) که (طبعاً) طمع همسری (میل آمیزش جنسی) ندارند، بر آنها گناهی نیست در اینکه لباس‌های خود را بر زمین نهند در صورتی که نشان‌دهنده زیور و آرایش نباشند، و عفّت ورزیدن آنها برایشان بهتر است، و خداوند شنوا و داناست.}} و  آیه چهارم [[سوره طلاق]]{{یادداشت|وَ اللاَّئي‏ يَئِسْنَ مِنَ الْمَحيضِ مِنْ نِسائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ؛ ترجمه: و از زنان شما آنان که از حیض (و فرزند، به ظاهر) نومیدند اگر باز شک (در تحقق سنّ یأسشان) دارید، عدّه (طلاق) آنان سه ماه است.}} به یائسگی زنان اشاره می‌کند. در کتاب‌های فقهی نیز احکام یائسگی، ذیل مسائل مربوط به [[حیض]] مطرح می‌شود.<ref>برای نمونه ر.ک شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۹، ص۴۷؛ مغنیه، فقه الصادق، ۱۳۴۲ق، ج۶، ص۳۱.</ref>

برخی از زنان به طور مادرزادی یا به دلیل تغییرات هورمونی در جوانی حائض نمی‌شوند که در [[فقه]] آنها را «یائسه مسترابه» می‌نامند و احکام آنها با زنان یائسه متفاوت است.<ref>مغنیه، فقه الصادق، ۱۳۴۲ق، ج۶، ص۳۱.</ref> فقهاء با استناد به آیه ۶۰ [[سوره نور]]، عده طلاق یا فسخ نکاح این زنان (یائسه مسترابه) را سه [[ماه قمری]] می‌دانند.<ref>نک شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۹، ص۴۷؛ بهجت، جامع المسائل، ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۱۵۹.</ref>

* مکارم شیرازی، ناصر، احکام بانوان، قم، نشر مدرسه علی بن ابی طالب، ۱۳۸۶ش.