یائسگی: تفاوت میان نسخه‌ها

بیشتر فقیهان گذشته و معاصر از جمله [[صاحب جواهر]]، [[صاحب عروه|طباطبایی یزدی]]، [[امام خمینی]] و دیگران معتقدند زنان سیده در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴.</ref> برخی دیگر سن یائسگی را برای همه زنان (سیده و غیر سیده)، ۵۰ سال و عده‌ای آن را ۶۰ سال دانستند. برخی دیگر معتقدند زمان یائسگی، ۶۰ سالگی است ولی زنان باید بین ۵۰سال تا ۶۰ سال را احتیاط نمایند.<ref>خویی، احکام شرعی بانوان، ۱۳۹۱ق، ص۷۱. </ref>

به اعتقاد تعداد اندکی از فقیهان، سن خاصی برای یائسگی وجود ندارد و چون طبیعت زنان با یکدیگر متفاوت است، هر زنی در سن خاصی یائسه می‌شود.<ref>رستمی، سهیلا و دیگران، «مطالعه تطبیقی سن یائسگی در فقه مذاهب اسلامی»، ص۲۳۲.</ref>

*بنا بر نظر فقیهان، زنان یائسه، عده [[طلاق]] و [[فسخ نکاح]] ندارند و بلافاصله پس از جدایی از همسر، می‌توانند ازدواج کنند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه و اصطلاحات الاصول، ۱۴۳۱ق، ص۳۵۷.</ref>  

*فقهاء معتقدند خونی که زنان یائسه می‌بینند، [[خون حیض]] نیست.<ref>توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۳۲۲.</ref> بنا بر نظر [[مکارم شیرازی]]، [[استحاضه|خون استحاضه]] است؛ اما زنانی که به پزشک مراجعه می‌کنند و بر اثر مصرف داروهای تقویت هورمونی، خون‌ریزی [[قاعدگی]] آنان ادامه پیدا می‌کند، در صورتی که تمام شرایط قاعدگی در آن خون وجود داشته باشد، حیض محسوب می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، احکام بانوان، ۱۳۸۶ش، ص۸۱.</ref>

برخی از زنان به طور مادرزادی یا به دلیل تغییرات هورمونی در جوانی حائض نمی‌شوند که در فقه آنها را «یائسه مسترابه» می‌نامند و احکام آنها با زنان یائسه متفاوت است.<ref>مغنیه، فقه الصادق، ۱۳۴۲ق، ج۶، ص۳۱.</ref> فقهاء با استناد به آیه۶۰ [[سوره نور]]، عده طلاق یا فسخ نکاح این زنان (که در سن زنان حیض شونده قرار دارند ولی حیض نمی‌شوند) را سه [[ماه قمری]] می‌دانند.<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۹، ص۴۷؛ بهجت، جامع المسائل، ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۱۵۹.</ref>