اسدالله (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

اسدالله به معنای شیر خداست. هنگامی که این کلمه درباره انسان به کار می‌رود کنایه از شجاعت است. حمزه را به دلیل شجاعت در جنگ‌ها، اسدالله(شیر [[خدا]])<ref> ابن حیون، شرح الاخبار فی فضائل الائمه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۲۸.</ref> و لیث [[الله]] می‌نامیدند.<ref>ابن حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲. </ref>

همچنین [[پیامبر(ص)]]، امام علی (ع) را به اسدالله و اسد الرسول ملقب کرده است.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی از منابع، از امام علی به اسدالله الغالب(شیر خدایی که پیروز است) نیز یاد شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۲۶۸، ج۱۰۵، ص۱۸۸؛ مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۶۴ش، ص۷۵۸.</ref>  

{{شعر۲

|عرض=۶۰

|شب ز اسرار علی آگاه است|دل شب محرم سرّالله است<ref> شهریار، دیوان اشعار، ص۱۸۶.</ref>}}