اسدالله (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

اسدالله به معنای شیر خداست. هنگامی که این کلمه درباره انسان به کار می‌رود کنایه از شجاعت است. حضرت علی و حمزه را به دلیل شجاعت در جنگ‌ها، اسدالله(شیر [[خدا]])<ref> ابن حیون، شرح الاخبار فی فضائل الائمه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۲۸.</ref> و لیث [[الله]] می‌نامیدند.<ref>ابن حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲. </ref>

حمزه نیز در [[جنگ بدر]] خود را اسدالله و اسد رسول معرفی می‌کرد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۸؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۷۴.</ref> در [[زیارتنامه|زیارتنامه‌ای]] که به او منسوب است با همین لقب به او [[سلام]] فرستاده شده است.<ref>ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۲.</ref>

همچنین [[پیامبر(ص)]]، امام علی (ع) را به اسدالله و اسد الرسول ملقب کرده است.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی از منابع، از امام علی به اسدالله الغالب یاد شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۲۶۸، ج۱۰۵، ص۱۸۸؛ مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۶۴ش، ص۷۵۸.</ref> [[شیعیان]] اسدالله الغالب را لقب امام علی می‌دانند. برخی از خطیبان و واعظان شیعه، در مقدمه‌ای(خطبه منبر) که پیش از [[منبر]] می‌خوانند و همچنین مرثیه‌سرایی از حضرت علی به اسدالله الغالب یاد می‌کنند.{{مدرک}}