پرش به محتوا

ملاقات با امام زمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Salvand
جز (←‏در دوران غیبت کبری: افزودن سال تولد و وفات عالمانی که اسمشان آمده)
imported>Salvand
خط ۲۵: خط ۲۵:


===استدلال‌های موافقان===
===استدلال‌های موافقان===
'''۱)''' '''امکان عقلی:''' یکی از استدلال‌های موافقان این است که [[امام زمان(ع)]] همچون دیگر [[امامان|امامان(ع)]] پیکری انسانی و هیبتی بشری دارد و هیچ‌یک از امامان پیشین و نه خود امام زمان و نه [[نواب اربعه]]، مدعی تغییر ماهوی یا صعود آسمانی امام زمان(ع) نشده‌اند؛ چنان‌که امام زمان(ع) به [[نوح(ع)]] و [[یوسف(ع)]] تشبیه شده است نه به [[مسیح(ع)]]. بنابراین، هیچ گونه مانع عقلی برای ملاقات با ایشان وجود ندارد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰.</ref> افزون بر این، هیچ‌یک از عالمان بزرگ و مؤلفان مشهور [[شیعی]] ـ مانند [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]]، [[شیخ طوسی]] ـ دیدار امام عصر را محال ندانسته و برخی حتی در کتاب‌های خود، فصلی را برای نام‌بردن از دیدارکنندگان گشوده<ref>نام این کتاب‌ها ـ که شمارشان بیش از سی جلد است - همراه نشانی فصل مربوطه در کتاب «دیدار در عصر غیبت»، صفحه ۲۷ تا ۲۹ آمده است (محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰، پاورقی۲).</ref> و یا به ممکن بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>مانند: ابن طاووس، الطرائف، ص۱۸۴؛ اربلی، کشف الغمه، ج۳، ص۲۸۷ و ۳۲۲؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۷۱۲ و ... .</ref> همچنین بسیار بعید است که اشخاص متعددی در روزگار مختلف امری غیرممکن را ادعا کنند و با انکارهای جدی و عمومی روبه‌رو نشوند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰.</ref>
کسانی که دیدن امام زمان را ممکن دانسته‌اند، به دلایل زیر اشاره کرده‌اند:
'''۱)''' '''امکان عقلی:''' [[امام زمان(ع)]] همچون دیگر [[امامان|امامان(ع)]] پیکری انسانی و هیبتی بشری دارد و هیچ‌یک از امامان پیشین و نه خود امام زمان و نه [[نواب اربعه]]، مدعی تغییر ماهوی یا صعود آسمانی امام زمان(ع) نشده‌اند؛ چنان‌که امام زمان(ع) به [[نوح(ع)]] و [[یوسف(ع)]] تشبیه شده است نه به [[مسیح(ع)]]. بنابراین، هیچ گونه مانع عقلی برای ملاقات با ایشان وجود ندارد.<ref>رجوع کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰.</ref> افزون بر این، هیچ‌یک از عالمان بزرگ و مؤلفان مشهور [[شیعی]] ـ مانند [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]]، [[شیخ طوسی]] ـ دیدار امام عصر را محال ندانسته و برخی حتی در کتاب‌های خود، فصلی را برای نام‌بردن از دیدارکنندگان گشوده<ref>نام این کتاب‌ها ـ که شمارشان بیش از سی جلد است - همراه نشانی فصل مربوطه در کتاب «دیدار در عصر غیبت»، صفحه ۲۷ تا ۲۹ آمده است (محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰، پاورقی۲).</ref> و یا به ممکن بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>مانند: ابن طاووس، الطرائف، ص۱۸۴؛ اربلی، کشف الغمه، ج۳، ص۲۸۷ و ۳۲۲؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۷۱۲ و ... .</ref> همچنین بسیار بعید است که اشخاص متعددی در روزگار مختلف امری غیرممکن را ادعا کنند و با انکارهای جدی و عمومی روبه‌رو نشوند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰.</ref>


'''۲)''' '''ورود''' '''دعاها و اذکاری برای ملاقات امام زمان:''' یکی دیگر از دلایل موافقان این است که [[احادیث]] فراوانی وجود دارد که در آن‌ها [[دعا]]ها و اعمالی برای ملاقات با امام زمان ذکر کرده‌اند. توصیه این احادیث به خواندن این دعاها و اذکار، نشان می‌دهد مشاهده امام زمان امکان دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰.</ref>
'''۲)''' '''ورود''' '''دعاها و اذکاری برای ملاقات امام زمان:''' [[احادیث]] فراوانی برای ملاقات با امام زمان دعاها و ذکرهایی بیان کرده‌اند. توصیه این احادیث به خواندن این دعاها و اذکار، نشان می‌دهد مشاهده امام زمان امکان دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۰.</ref>


'''۳)''' '''احادیث:''' قائلان به امکان مشاهده امام زمان همچنین معتقدند دست‌کم دو [[حدیث]] معتبر و [[مقبول]] نیز وجود دارد که می‌توان امکان دیدار با امام زمان را از آن‌ها برداشت کرد:<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۲.</ref>  
'''۳)''' '''احادیث:''' دست‌کم دو [[حدیث]] معتبر و [[مقبول]] وجود دارد که می‌توان امکان دیدار با امام زمان را از آن‌ها برداشت کرد:<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (ع)، ج۵، ص۱۸۲.</ref>  
* اسحاق بن‌عمار از [[امام صادق(ع)]] نقل می‌کند: «حضرت قائم دو غیبت دارد: یکی کوتاه و دیگری طولانی است. در غیبت نخست از مکان حضرت کسی آگاه نیست مگر شیعیان خاص و در غیبت دوم مکان وی را نمی‌داند مگر موالیان خاص آن حضرت».<ref group="یادداشت">«للقائم غیبتان: احداهما قصیرة و الاخری طویلة الغیبة الاولی لایعلم بمکانه فیها الا خاصة شیعته و الاخری لایعلم بمکانه فیها الا خاصة موالیه» (کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۴۰).</ref>  
* اسحاق بن‌عمار از [[امام صادق(ع)]] نقل می‌کند: «حضرت قائم دو غیبت دارد: یکی کوتاه و دیگری طولانی است. در غیبت نخست از مکان حضرت کسی آگاه نیست مگر شیعیان خاص و در غیبت دوم مکان وی را نمی‌داند مگر موالیان خاص آن حضرت».<ref group="یادداشت">«للقائم غیبتان: احداهما قصیرة و الاخری طویلة الغیبة الاولی لایعلم بمکانه فیها الا خاصة شیعته و الاخری لایعلم بمکانه فیها الا خاصة موالیه» (کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۴۰).</ref>  
* در حدیث دیگر از امام صادق(ع) آمده است: «صاحب این امر (قیام) دو غیبت دارد: یکی از آنها به درازا می‌کشد... هیچ کس از دوست و غیر دوست از جای او آگاه نمی‌شود، مگر مولایی (خادمی) که کارهای او را انجام می‌دهد».<ref group="یادداشت">«ان لصاحب هذا الامر غیبتین احداهما تطول حتی یقول بعضهم مات و بعضهم یقول قتل و بعضهم یقول ذهب فلایبقی علی امره من اصحابه الا نفر یسیر لا یطلع علی موضعه احد من ولی و لا غیره الا المولی الذی یلی اَمرَه» (نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۷۱-۱۷۲).</ref>
* در حدیث دیگر از امام صادق(ع) آمده است: «صاحب این امر (قیام) دو غیبت دارد: یکی از آنها به درازا می‌کشد... هیچ کس از دوست و غیر دوست از جای او آگاه نمی‌شود، مگر مولایی (خادمی) که کارهای او را انجام می‌دهد».<ref group="یادداشت">«ان لصاحب هذا الامر غیبتین احداهما تطول حتی یقول بعضهم مات و بعضهم یقول قتل و بعضهم یقول ذهب فلایبقی علی امره من اصحابه الا نفر یسیر لا یطلع علی موضعه احد من ولی و لا غیره الا المولی الذی یلی اَمرَه» (نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۷۱-۱۷۲).</ref>
خط ۴۰: خط ۴۱:
'''۵) توقیعات شیخ مفید:''' از مواردی که ممکن است ارتباط با امام زمان از آن برداشت شود، سه [[توقیع]] امام زمان به [[شیخ مفید]] است.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی(ع)، ص۹۸.</ref> این توقیعات در کتاب [[الاحتجاج]] [[احمد بن علی طبرسی|ابومنصور طبرسی]] آمده‌اند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ج۲، صص ۴۹۵، ۴۹۷ و ۴۹۹.</ref>
'''۵) توقیعات شیخ مفید:''' از مواردی که ممکن است ارتباط با امام زمان از آن برداشت شود، سه [[توقیع]] امام زمان به [[شیخ مفید]] است.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی(ع)، ص۹۸.</ref> این توقیعات در کتاب [[الاحتجاج]] [[احمد بن علی طبرسی|ابومنصور طبرسی]] آمده‌اند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ج۲، صص ۴۹۵، ۴۹۷ و ۴۹۹.</ref>


گرچه‌ برخی از بزرگان شیعه همچون [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|علامه بحرالعلوم]] و [[سید ابوالقاسم خوئی|خویی]] در [[معجم رجال الحدیث (کتاب)|معجم رجال الحدیث]] در درستی این توقیعات تردید کرده‌اند. زیرا نخستین نقل آن‌ها توسط [[ابومنصور احمد بن علی طبرسی|ابومنصور طبرسی]] (از علمای قرن ششم) در کتاب الاحتجاج، صد سال پس از فوت شیخ مفید صورت گرفته و سندی هم برای آن‌ها ذکر نشده است. از سوی دیگر، شاگردان شیخ مفید، همچون [[سید مرتضی]]، [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]، [[شیخ طوسی]]، ابویعلی جعفری، [[محمد بن علی کراجکی|ابوالفتح کَراجُکی]] و [[حمزة بن عبدالعزیز سلار دیلمی|سَلّار دیلمی]] به این توقیعات اشاره نکرده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی(ع)، ص۹۹.</ref>
برخی از بزرگان شیعه همچون [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|علامه بحرالعلوم]] و [[سید ابوالقاسم خوئی|خویی]] در [[معجم رجال الحدیث (کتاب)|معجم رجال الحدیث]] در درستی این توقیعات تردید کرده‌اند. زیرا نخستین نقل آن‌ها توسط [[ابومنصور احمد بن علی طبرسی|ابومنصور طبرسی]] (از علمای قرن ششم) در کتاب الاحتجاج، صد سال پس از فوت شیخ مفید صورت گرفته و سندی هم برای آنها ذکر نشده است. از سوی دیگر، شاگردان شیخ مفید، همچون [[سید مرتضی]]، [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]، [[شیخ طوسی]]، ابویعلی جعفری، [[محمد بن علی کراجکی|ابوالفتح کَراجُکی]] و [[حمزة بن عبدالعزیز سلار دیلمی|سَلّار دیلمی]] به این توقیعات اشاره نکرده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی(ع)، ص۹۹.</ref>


===استدلال‌های مخالفان===
===استدلال‌های مخالفان===
کاربر ناشناس