سوره انفطار: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را '''اِنفطار‌''' نامیده‌اند؛ زیرا در اولین آیه آن، از انفطارِ آسمان، به معنای پاره‌شدن و ازهم گسستن آسمان به هنگام قیامت، سخن به میان آمده است. نام دیگر این سوره '''إنفَطَرَت‌''' است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۲.</ref>

سوره انفطار از سوره‌های مکی و هشتاد و دومین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در مصحف کنونی نیز هشتاد و دومین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> و در جزء سی‌ام قرآن جای گرفته است.