سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره تکویر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۰۰

۳۱ بایت حذف‌شده ، ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۸

منبع یابی، اصلاح پاورقی و منابع

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>M.r.seifi

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 ==محتوا==
-محتوای [[سوره]] نشان می‌دهد كه در اوایل [[بعثت]] نازل شده است؛ زیرا پیامبر(ص) را از تهمت‌های مشرکان منزه و دور می‌خواند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۲۱۳.</ref>
+محتوای [[سوره]] نشان می‌دهد كه در اوایل [[بعثت]] نازل شده است؛ زیرا پیامبر(ص) را از تهمت‌های مشرکان منزه و دور می‌خواند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۲۱۳.</ref>
 این محتوا را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد:
 *'''بیان [[اشراط الساعه|نشانه‌های روز قیامت]] و حوادث آن:''' آیات آغازین سوره درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های پایان این جهان سخن می‌گوید؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۶۶.</ref> از جمله در هم پیچیده شدن خورشید، سقوط ستارگان، راه‌افتادن کوه‌ها از شدت زلزله و وحشت مردم.<ref>آیات آغازین سوره تکویر.</ref>
@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 ترجمه: و آنگاه كه از [[زنده به گور کردن دختران|دخترِ زنده به گور شده]] پرسيده شود به كدامين گناه [به ناحق‏] كشته شده است.
-گفته شده اين [[آیه]]{{یادداشت|همچنین آیات ۵۸ و ۵۹ سوره نحل به موضوع زنده به گور کردن دختران اشاره می‌کنند: «و چون یکی از آنان را به [ولادت] دختر مژده دهند، [از شدت خشم] چهره‌اش سیاه گردد و درونش از غصه و اندوه لبریز و آکنده شود! به سبب مژده بدی که به او داده‌اند، از قوم و قبیله‌اش پنهان می‌شود [و نسبت به این پیشامد در اندیشه‌ای سخت فرو می‌رود که] آیا آن دختر را با خواری نگه دارد یا به زور زنده به گورش کند. آگاه باشید [نسبت به دختران] بد داوری می‌کنند».}} مربوط به یکی از رسم‌های عرب [[جاهلیت]] است که دختران را از ترس اینکه ننگ به بار آورند، زنده‌زنده در گور می‌کردند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۵۰.</ref> [[تفسیر قرآن|مفسران]] گفته‌اند در جاهلیت عرب، هنگامی که وقت وضع حمل زن فرا می‌رسید، حفره‌ای در زمین حَفر می‌کرد و زن بالای آن می‌نشست. اگر نوزاد دختر بود، آن را در میان حفره پرتاب می‌کرد و اگر پسر بود، آن را نگه می‌داشت.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۷۶.</ref>
+گفته شده اين [[آیه]]{{یادداشت|همچنین آیات ۵۸ و ۵۹ سوره نحل به موضوع زنده به گور کردن دختران اشاره می‌کنند: «و چون یکی از آنان را به [ولادت] دختر مژده دهند، [از شدت خشم] چهره‌اش سیاه گردد و درونش از غصه و اندوه لبریز و آکنده شود! به سبب مژده بدی که به او داده‌اند، از قوم و قبیله‌اش پنهان می‌شود [و نسبت به این پیشامد در اندیشه‌ای سخت فرو می‌رود که] آیا آن دختر را با خواری نگه دارد یا به زور زنده به گورش کند. آگاه باشید [نسبت به دختران] بد داوری می‌کنند».}} مربوط به یکی از رسم‌های عرب [[جاهلیت]] است که دختران را از ترس اینکه ننگ به بار آورند، زنده‌زنده در گور می‌کردند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۲۱۴.</ref> [[تفسیر قرآن|مفسران]] گفته‌اند در جاهلیت عرب، هنگامی که وقت وضع حمل زن فرا می‌رسید، حفره‌ای در زمین حَفر می‌کرد و زن بالای آن می‌نشست. اگر نوزاد دختر بود، آن را در میان حفره پرتاب می‌کرد و اگر پسر بود، آن را نگه می‌داشت.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۷۶.</ref>
 در برخی [[حدیث|روایات]]، معنای گسترده‌ای برای این [[آیه]] بیان شده است، به گونه‌ای که هرگونه [[قطع رحم]] (در مقابل [[صله رحم]]) یا قطع [[مودت اهل بیت علیهم السلام|مودت اهل بیت(ع)]] را شامل می‌شود؛ [یعنی افراد به دلیل آنکه با خوشاوندانشان صله رحم نکرده‌اند یا دوستی با اهل بیت را در دل نداشته‌اند، بازخواست می‌شوند]. همچنین از [[امام باقر]](ع) درباره تفسیر این آیه سؤال شد و آن امام گفت: «منظور، كسانی‌اند كه در راه محبت و دوستی ما كشته می‌شوند».<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۷۶.</ref> در [[ایران]] از این آیه به عنوان شعاری در حمایت از مظلومیت کسانی که بی‌گناه کشته می‌شوند استفاده می‌شود.<ref>[http://article.tebyan.net/338529/%D8%A8%D9%90%D8%A3%D9%8E%DB%8C%D9%91%D9%90-%D8%B0%D9%8E%D9%86%D8%A8%D9%8D-%D9%82%D9%8F%D8%AA%D9%90%D9%84%D9%8E%D8%AA- «به راستی گناه امام حسین علیه السلام چه بود که باید این چنین خود و خانواده و یارانش کشته می  شدند و به اسارت گرفته می  شدند؟!»، سایت تبیان]. [http://www.mashreghnews.ir/fa/news/242941/%D8%B9%DA%A9%D8%B3-%D8%A8%D9%90%D8%A3%D9%8E%D9%8A%D9%90%D9%91-%D8%B0%D9%8E%D9%86%D8%A8%D9%8D-%D9%82%D9%8F%D8%AA%D9%90%D9%84%D9%8E%D8%AA%D9%92-13- «سوریه، بدون شرح»، سایت مشرق‌نیوز].</ref>
@@ خط ۵۵: / خط ۵۵: @@
 * دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
 * شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ترجمه صادق حسن زاده، تهران، ارمغان طوبی، ۱۳۸۲ش.
-* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمدباقر موسوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش.
+* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۹۷۴م.
 * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، به تصحیح هشام رسولی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
 * معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش.