مناجات المعتصمین: تفاوت میان نسخه‌ها

==منبع دعا==

مناجات المعتصمین از [[امام سجاد (ع)]] نقل شده و در [[الصحیفة الثانیة السجادیة (کتاب) |الصحیفة الثانیة السجادیة]]، [[بحارالانوار]]<ref> مجلسى، بحار الأنوار، ج ۹۱، ص ۱۵۲.</ref> و [[مفاتیح الجنان]] <ref> قمی، مفاتیح الجنان، ۱۷۹ ـ ۱۷۸.</ref> آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز پنج شنبه تعیین کرده است. <ref> مجلسى، بحار الأنوار، ج ۹۱، ص ۱۵۲.</ref>

==آموزه‌های دعا==

تعابیر آغازین این مناجات، متناسب با حال کسی است که از غیر [[خدا]] ناامید شده و با همه وجود، خود را محتاج خداوند می‌داند و رو به سوی او آورده و با ‌‌نهایت ذلت و درماندگی و با اعتراف به فقر و ناداری و بیچارگی خود می‌کوشد که دریای رحمت الهی را به تلاطم آورد و خود را مشمول رحمت او کند. امام پس از آنکه می‌فرماید: «هیچ امیدی به غیر خدا ندارد.» اذعان می‌کند که ورای عزت و قدرت الهی، عزت و قدرتی وجود ندارد. پس اگر به عزت و قدرت او پناه نبریم به چه کسی پناه ببریم؟

امام از خداوند درخواست سکینه و آرامش می‌کند و پس از [[شفاعت]] خواستن از ملائکه مقرب و بندگان خاص خدا، و پس از اطمینان از اینکه مشمول عفو خداوند شده‌اند، از خداوند می‌خواهند که وی را غرق انوار محبت خود سازد. آن حضرت در پایان از خداوند درخواست می‌کند که ایشان را در کنف عصمت خود قرار دهد.<ref>مصباح، سجاده‌های سلوک، ج۲، ص ۳۴۰ ـ ۳۱۹.</ref>

==متن و ترجمه دعا==

{| class="infobox" style="text-align:center; width:100%; font-size:105%"

|+ style="font-weight:bold" |

== منابع ==

* مصباح یزدی، محمد تقی، سجاده‌های سلوک شرح مناجات‌های حضرت سجاد(ع)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم، ۱۳۹۰ش.

* مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.