عبدالله بن جعفر الصادق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالله بن جعفر''' معروف به '''عبدالله اَفطَح''' دومین پسر [[امام صادق]](ع) که پس از شهادت ایشان، ادعای [[امامت]] کرد و پیروان او به [[فطحیه]] معروف شدند. بخشی از پیروان عبدالله به دلیل بی‌بهره بودن او از علوم دینی، بزودی از او برگشتند. عبدالله هفتاد روز پس از ادعای امامت، درگذشت و چون فرزندی نداشت باقیمانده پیروانش نیز به امامت [[امام کاظم]](ع) بازگشتند.

عبدالله پس از درگذشت [[امام صادق]] ادعای امامت کرد و گروهی از شیعیان به او گرويدند که به [[فطحیه]] مشهور شدند. در عصر امام صادق(ع) ميان شيعيان مشهور شده بود كه مقام [[امامت]] به پسر بزرگتر امام مى رسد.<ref>سبحانی، بحوث فى الملل والنحل، ج8، ص78</ref> بر این اساس، گروهى كه تصريح امام صادق به امامتِ [[امام كاظم]] را نشنيده بودند، به عبداللّه که در آن هنگام، فرزند بزرگ‌تر و مدعى امامت بود، روآوردند.