کاربر ناشناس
سوره مرسلات: تفاوت میان نسخهها
جز
اصلاح پانویس و برخی موارد جزئی دیگر
imported>Hasaninasab جز (اصلاح کلی) |
imported>Hasaninasab جز (اصلاح پانویس و برخی موارد جزئی دیگر) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==مشخصات سوره== | ==مشخصات سوره== | ||
* '''نامها''' | * '''نامها''' | ||
'''مُرسَلات''': این سوره را | ::::'''مُرسَلات''': این سوره را «مرسلات» (فرستادگان) مینامند چون با آیه{{متن قرآن|وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾|ترجمه=سوگند به فرستادگان پی درپی|سوره=۷۷|آیه=۱}} آغاز میشود. | ||
'''عُرف''': نام دیگر این سوره «عُرف» است و کلمات مرسلات و عرف در نخستین آیه سوره به کار رفته است. | ::::'''عُرف''': نام دیگر این سوره «عُرف» است و کلمات مرسلات و عرف در نخستین آیه سوره به کار رفته است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۰</ref> | ||
* '''تعداد آیات''' | * '''تعداد آیات''' | ||
این سوره به نظر تمام مفسران دارای ۵۰ [[آیه]]، ۱۸۱ کلمه و ۸۴۱ حرف است. از نظر حجم از [[سورههای مفصلات]] و از سورههای نسبتا کوچک است که قسمت پایانی جزء ۲۹ را تشکیل میدهند. | ::::این سوره به نظر تمام مفسران دارای ۵۰ [[آیه]]، ۱۸۱ کلمه و ۸۴۱ حرف است. از نظر حجم از [[سورههای مفصلات]] و از سورههای نسبتا کوچک است که قسمت پایانی جزء ۲۹ را تشکیل میدهند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۰</ref> | ||
* '''ترتیب و محل نزول''' | * '''ترتیب و محل نزول''' | ||
به ترتیب مصحف، هفتاد و هفتمین و به ترتیب نزول سی و سومین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است. این سوره دوازدهمین سورهای است که با سوگند آغاز میشود (در ۵ آیه اول آن به پنج موضوع سوگند یاد میشود). | ::::به ترتیب مصحف، هفتاد و هفتمین و به ترتیب نزول سی و سومین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است. این سوره دوازدهمین سورهای است که با سوگند آغاز میشود (در ۵ آیه اول آن به پنج موضوع سوگند یاد میشود).<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۰</ref> | ||
==تکرار آیه ویل یومئذ للمکذبین== | |||
در این سوره آیهای وجود دارد که به صورت ترجیع بند تکرار میشود و آن «ویل یومئذ للمکذبین» است که ده بار در سراسر این سوره تکرار شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۰</ref> | در این سوره آیهای وجود دارد که به صورت ترجیع بند تکرار میشود و آن «ویل یومئذ للمکذبین» است که ده بار در سراسر این سوره تکرار شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۰</ref> | ||