نیابت خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نیابت خاصه''' به معنای جانشینی شخصی از سوی [[امامت|امام]] برای برقراری ارتباط مردم با او در مواردی که ارتباط مستقیم مردم با وی ممکن نیست. در این شرایط امام، افراد خاصی را به عنوان نایب خود قرار می‌دهد. امام باید شخصا نائبش را به مردم معرفی نموده یا نایب قبل از او،‌ نائب جدید را به مردم بشناساند. برخی مورخین نیابت را به معنای جانشینی مطلق گرفته‎اند و معتقدند تنها وکلای ا[[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|مام زمان (عج)]] در دوره [[غیبت صغری]] یا همان [[نواب اربعه]] به عنوان نائب خاص و جانشین مطلق محسوب می‎شدند. بر اساس این نظریه حتی برترین وکلای دوره حضور ائمه نیز قائم مقام مطلق و نائب خاص امام به شمار نمی‎آمدند زیرا ارتباط امام با مردم قطع نشده بود از این رو به آنها سفیر یا وکیل امام اطلاق می‎شد.

در طول تاریخی برخی از اصحاب ائمه و دیگر شیعیان ادعای نیابت از [[امام زمان (عج)]] کردند که نام برخی از آنان در [[توقیع]] [[امام زمان (عج)]] که در آن مدعیان نیابت مورد لعن و طرد قرار گرفته‎اند آمده است.