کاربر ناشناس
سوره مطففین: تفاوت میان نسخهها
جز
←شأن نزول
imported>Salvand جز (←شأن نزول) |
imported>Salvand جز (←شأن نزول) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
درباره [[شأن نزول]] سوره مطففین در کتاب [[تفسیر نمونه]] آمده است: [[ابن عباس]] میگوید هنگامی که [[پیامبر(ص)]] وارد مدینه شد، بسیاری از مردم سخت به کمفروشی آلوده بودند. خداوند این آیات را نازل کرد و آنان پذیرفتند و کمفروشی را ترک کردند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۲۴۴.</ref> در کتاب [[مجمع البیان]] نیز آمده است مردی به نام ابوجهینه در [[مدینه]] زندگی میکرد که دو پیمانه داشت: یکی کوچک و دیگری بزرگ. به هنگام خریدن از پیمانه بزرگ استفاده میکرد و به هنگام فروش از پیمانه کوچک.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۸۷.</ref> | درباره [[شأن نزول]] سوره مطففین در کتاب [[تفسیر نمونه]] آمده است: [[ابن عباس]] میگوید هنگامی که [[پیامبر(ص)]] وارد مدینه شد، بسیاری از مردم سخت به کمفروشی آلوده بودند. خداوند این آیات را نازل کرد و آنان پذیرفتند و کمفروشی را ترک کردند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۲۴۴.</ref> در کتاب [[مجمع البیان]] نیز آمده است مردی به نام ابوجهینه در [[مدینه]] زندگی میکرد که دو پیمانه داشت: یکی کوچک و دیگری بزرگ. به هنگام خریدن از پیمانه بزرگ استفاده میکرد و به هنگام فروش از پیمانه کوچک.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۸۷.</ref> | ||
* ''' | * '''آیه ۳۰ در شأن امیرالمؤمنین''' | ||
[[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر مجمع البیان]] مینویسد بعضی گفتهاند آیه «وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ» در شأن [[علی بن ابیطالب]] نازل شده و جریان از این قرار بوده که روزی آن حضرت با چند نفر از [[مسلمانان]] نزد [[رسول خدا(ص)]] میآمدند. [[منافق|منافقان]] ایشان را مسخره کردند و خندیدند و به یکدیگر اشارهها کردند و سپس نزد همفکرانشان برگشتند و گفتند: ما امروز اَصلَع (کسی که جلو سرش مو ندارد. منظورشان امام علی بود) را دیدیم و به او خندیدیم. به دنبال این جریان بود که این آیه نازل شد. علامه طباطبایی مینویسد این روایت را زمخشری (مفسر اهل سنت) نیز نقل کرده است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۳۹۶.</ref> | [[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر مجمع البیان]] مینویسد بعضی گفتهاند آیه «وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ» در شأن [[علی بن ابیطالب]] نازل شده و جریان از این قرار بوده که روزی آن حضرت با چند نفر از [[مسلمانان]] نزد [[رسول خدا(ص)]] میآمدند. [[منافق|منافقان]] ایشان را مسخره کردند و خندیدند و به یکدیگر اشارهها کردند و سپس نزد همفکرانشان برگشتند و گفتند: ما امروز اَصلَع (کسی که جلو سرش مو ندارد. منظورشان امام علی بود) را دیدیم و به او خندیدیم. به دنبال این جریان بود که این آیه نازل شد. علامه طباطبایی مینویسد این روایت را زمخشری (مفسر اهل سنت) نیز نقل کرده است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۳۹۶.</ref> | ||