کاربر ناشناس
سوره بروج: تفاوت میان نسخه‌ها
منبع یابی، اصلاح پاورقی و منابع
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>M.r.seifi (منبع یابی، اصلاح پاورقی و منابع) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==اصحاب اُخدود== | ==اصحاب اُخدود== | ||
{{اصلی|اصحاب اخدود}} | {{اصلی|اصحاب اخدود}} | ||
آیات چهارم تا هشتم سوره بروج درباره اصحاب اخدود سخن می‌گوید. «اخدود» به معناى گودال بزرگ یا خندق است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه «خد».</ref> منظور از این واژه در این [[سوره]]، گودال‌هایی است که مملو از آتش بود تا [[ایمان|مؤمنان]] را در آنها بیندازند و بسوزانند.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۴۱۴.</ref> درباره اینکه این ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است، بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] و مورخان اختلاف وجود دارد. معروف‌ترین نظر آن است که این داستان مربوط به «ذو نواس» [[یهود|یهودی]] آخرین پادشاه «حمیر» در سرزمین [[یمن]] است. این پادشاه یهودی، مسیحیان [[نجران]] را به آیین یهودیت فرا خواند؛ اما آنان نپذیرفتند و ذونواس دستور داد گودال‌هایی پر از آتش آماده کنند و مؤمنان مسیحی را زنده زنده در آن بیندازند. عده‌ای را نیز با شمشیر کشتند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲۶، ص۳۳۸.</ref> [[قرآن]] درباره این مؤمنان می‌گوید هيچ ايرادى بر آنان (مؤمنان) نداشتند جز اينكه به [[خدا|خداوند]] عزيز و حميد [[ايمان]] آورده بودند.<ref>آیه ۸.</ref> | آیات چهارم تا هشتم سوره بروج درباره اصحاب اخدود سخن می‌گوید. «اخدود» به معناى گودال بزرگ یا خندق است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه «خد».</ref> منظور از این واژه در این [[سوره]]، گودال‌هایی است که مملو از آتش بود تا [[ایمان|مؤمنان]] را در آنها بیندازند و بسوزانند.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۴۱۴.</ref> درباره اینکه این ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است، بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] و مورخان اختلاف وجود دارد. معروف‌ترین نظر آن است که این داستان مربوط به «ذو نواس» [[یهود|یهودی]] آخرین پادشاه «حمیر» در سرزمین [[یمن]] است. این پادشاه یهودی، مسیحیان [[نجران]] را به آیین یهودیت فرا خواند؛ اما آنان نپذیرفتند و ذونواس دستور داد گودال‌هایی پر از آتش آماده کنند و مؤمنان مسیحی را زنده زنده در آن بیندازند. عده‌ای را نیز با شمشیر کشتند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲۶، ص۳۳۸.</ref> [[قرآن]] درباره این مؤمنان می‌گوید هيچ ايرادى بر آنان (مؤمنان) نداشتند جز اينكه به [[خدا|خداوند]] عزيز و حميد [[ايمان]] آورده بودند.<ref>سوره بروج، آیه ۸.</ref> | ||
==لوح محفوظ== | ==لوح محفوظ== | ||
{{اصلی|لوح محفوظ}} | {{اصلی|لوح محفوظ}} | ||
[[آیه]] پایانی [[سوره]] بروج، [[قرآن]] را در لوح محفوظ می‌داند. این لوح صفحه‌ای است که تمام اتفاقات عالم، همراه با جزئیات کامل در آن ثبت است و به هیچ وجه قابل تغییر و دگرگونی نیست.<ref>سبحانی، مع الشیعه الامامیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۲۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این آیات می‌نویسد [[خدا|خداوند]] بیان می‌کند علت اینکه [[کفر|کفار]] موعظه نمی‌پذیرند، در واقع اصرارشان بر تکذیب قرآن نیست، بلکه این است که کفار، قرآن را از ناحیه خدا نمی‌دانند و حال آنکه چنین نیست، بلکه قرآن کتابی خواندنی و دارای معانی والا و در لوح محفوظ است؛ لوحی که از دستبرد باطل و [[شیطان|شیاطین]] محفوظ است.<ref>طباطبایی، المیزان، | [[آیه]] پایانی [[سوره]] بروج، [[قرآن]] را در لوح محفوظ می‌داند. این لوح صفحه‌ای است که تمام اتفاقات عالم، همراه با جزئیات کامل در آن ثبت است و به هیچ وجه قابل تغییر و دگرگونی نیست.<ref>سبحانی، مع الشیعه الامامیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۲۳.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این آیات می‌نویسد [[خدا|خداوند]] بیان می‌کند علت اینکه [[کفر|کفار]] موعظه نمی‌پذیرند، در واقع اصرارشان بر تکذیب قرآن نیست، بلکه این است که کفار، قرآن را از ناحیه خدا نمی‌دانند و حال آنکه چنین نیست، بلکه قرآن کتابی خواندنی و دارای معانی والا و در لوح محفوظ است؛ لوحی که از دستبرد باطل و [[شیطان|شیاطین]] محفوظ است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۲۵۴.</ref> | ||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش. | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش. | ||
* بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، ۱۴۱۶ق. | * بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، بنیاد بعثت، ۱۴۱۶ق. | ||
* دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش. | * دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش. | ||
* راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودی، دارالعلم الدار الشامیه، | * راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودی، بیروت، دارالعلم الدار الشامیه، ۱۴۱۲ق. | ||
* سبحانی، جعفر (آیت‌الله)، مع الشیعة الامامیة فی عقایدهم، قم، مشعر، ۱۴۱۳ق. | * سبحانی، جعفر (آیت‌الله)، مع الشیعة الامامیة فی عقایدهم، قم، نشر مشعر، ۱۴۱۳ق. | ||
* شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تحقیق: صادق حسن زاده، تهران، ارمغان طوبی، ۱۳۸۲ش. | * شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تحقیق: صادق حسن زاده، تهران، ارمغان طوبی، ۱۳۸۲ش. | ||
* طباطبایی، | * طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۹۷۴م. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: بیستونی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۰ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: بیستونی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۰ش. | ||
* علی‌بابایی، احمد، برگزیده تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، | * علی‌بابایی، احمد، برگزیده تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سیزدهم، ۱۳۸۲ش. | ||
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، دارالکتاب، | * قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، قم، دارالکتاب، ۱۳۶۷ش. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، به تحقیق جمعی از محققان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، به تحقیق جمعی از محققان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. | ||
* معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، | * معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۱ش. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۰ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۰ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||