سوره بروج: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات چهارم تا هشتم سوره بروج درباره اصحاب اخدود سخن می‌گوید. «اخدود» به معناى گودال بزرگ یا خندق است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ماده«خد»</ref> منظور از این واژه در این سوره، گودال‌هایی است که مملو از آتش بود تا مؤمنان را در آنها بیندازند و بسوزانند.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، دارالکتاب، قم، ۱۳۶۷ش،ج۲،ص۴۱۴</ref> درباره اینکه این ماجرا مربوط به چه زمان و چه قومى است، در میان مفسران و مورخان اختلاف وجود دارد. معروف ترین نظر آن است که این داستان مربوط به «ذو نواس» یهودی آخرین پادشاه «حمیر» در سرزمین [[یمن]] است. این پادشاه یهودی، مسیحیان [[نجران]] را به آیین یهودیت فرا خواند؛ اما آنان نپذیرفتند و ذونواس دستور داد گودال‌هایی پر از آتش آماده کنند و مسیحیان را زنده زنده در آن بیندازند. عده‌ای را نیز با شمشیر کشتند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص۳۳۸.</ref>