سوره بروج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره بُروج'''، هشتاد و پنجمین سوره [[قرآن کریم]]، مکی و حاوی ۲۲ آیه است. بروج، بیست و هفتمین سوره به ترتیب نزول، و از [[مفصلات|سوره‌های مفصلات]] و همچنین چهاردهمین سوره از سوره‌های بیست و سه گانه‌ای است که با سوگند آغاز می‌شوند.

به این مناسبت این سوره را بروج می‌نامند که با سوگند به آسمانی که دارای برج‌هاست، آغاز شده است. در تعداد آیات آن اختلاف نیست و حاوی ۲۲ آیه، ۱۰۹ کلمه و ۴۶۸ حرف است. به ترتیب مصحف، هشتاد و پنجمین و به ترتیب نزول بیست و هفتمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم از [[مفصلات|سوره‌های مفصلات]] و در حزب دوم جزء ۳۰ قرار دارد. چهاردهمین سوره از سوره‌های بیست و سه گانه‌ای است که با سوگند آغاز می‌شوند (در آیات اول تا سوم به چهار موضوع مهم سوگند یاد شده است).

==متن سوره==

{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره الرحمن| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿١﴾ وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿٢﴾ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿٣﴾ قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿٤﴾ النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿٥﴾ إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿٦﴾ وَهُمْ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿٧﴾ وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿٨﴾ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٩﴾ إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿١٠﴾ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿١١﴾ إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿١٢﴾ إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿١٣﴾ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿١٤﴾ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿١٥﴾ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿١٦﴾ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿١٧﴾ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿١٨﴾ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿١٩﴾ وَاللَّـهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿٢٠﴾ بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿٢١﴾ فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿٢٢﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به آسمان آكنده ز برج، (۱) و به روز موعود، (۲) و به گواه و مورد گواهى، (۳) مرگ بر آدم‌سوزان خندق. (۴) همان آتش مايه‌دار [و انبوه‌]. (۵) آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند. (۶) و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى‌آوردند، گواه بودند. (۷) و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند. (۸) همان [خدايى‌] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه‌] بر هر چيزى گواه است. (۹) كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكرده‌اند، ايشان راست عذاب جهنم، و ايشان راست عذاب سوزان. (۱۰) كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان‌] آن جويها روان است؛ اين است [همان‌] رستگارى بزرگ. (۱۱) آرى، عقاب پروردگارت سخت سنگين است. (۱۲) هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى‌كند و بازمى‌گرداند. (۱۳) و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان‌]. (۱۴) صاحب ارجمند عرش. (۱۵) هر چه را بخواهد انجام مى‌دهد. (۱۶) آيا حديث [آن‌] سپاهيان: (۱۷) فرعون و ثمود بر تو آمد؟ (۱۸) [نه،] بلكه آنان كه كافر شده‌اند در تكذيب‌اند؛ (۱۹) با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است. (۲۰) آرى، آن قرآنى ارجمند است، (۲۱) كه در لوحى محفوظ است. (۲۲)}}

==پانویس==

==منابع==

* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.

* دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.