سوره لیل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره لیل''' از سوره‌های مکی قرآن کریم، نود و دومین سوره به ترتیب کتابت و نهمین سوره به ترتیب نزول است. چون در آغاز سوره به لیل(شب)سوگند یاد شده، آن را  «‌لیل‌» می‌نامند. سوره لیل از نظر حجم از [[مفصلات|سوره‌های مفصلات]] و از گروه [[سوره‌های اوساط|اوساط]] است و نوزدهمین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌گردد.

این سوره ۲۱ آیه و ۷۱ کلمه و ۳۱۶ حرف دارد. به ترتیب مصحف، نود و دومین و به ترتیب نزول، نهمین سوره [[قرآن]]، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم از [[مفصلات|سوره‌های مفصلات]] و از گروه [[سوره‌های اوساط|اوساط]] است. نوزدهمین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌گردد. (در آیات اول تا سوم به سه پدیده سوگند یاد شده است).

=متن سوره==

{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر=سوره لیل|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ ﴿١﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿٢﴾ وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ ﴿٣﴾ إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ ﴿٤﴾ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ﴿٥﴾ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٦﴾ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿٨﴾ وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٩﴾ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿١٠﴾ وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿١١﴾ إِنَّ عَلَيْنَا لَلْـهُدَىٰ ﴿١٢﴾ وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ﴿١٣﴾ فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿١٤﴾ لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿١٥﴾ الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٦﴾ وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿١٧﴾ الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾ وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ ﴿١٩﴾ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٠﴾ وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ ﴿٢١﴾| به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به شب چون پرده افكند، (۱) سوگند به روز چون جلوه‌گرى آغازد، (۲) و [سوگند به‌] آنكه نر و ماده را آفريد، (۳) كه همانا تلاش شما پراكنده است. (۴) اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت، (۵) و [پاداش‌] نيكوتر را تصديق كرد، (۶) بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت. (۷) و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى‌نياز ديد، (۸) و [پاداش‌] نيكوتر را به دروغ گرفت، (۹) بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود. (۱۰) و چون هلاك شد، [ديگر] مال او به كارش نمى‌آيد. (۱۱) همانا هدايت بر ماست. (۱۲) و در حقيقت، دنيا و آخرت از آن ماست. (۱۳) پس شما را به آتشى كه زبانه مى‌كشد هشدار دادم. (۱۴) جز نگون‌بخت‌تر[ين مردم‌] در آن درنيايد: (۱۵) همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت. (۱۶) و پاك‌رفتارتر[ين مردم‌] از آن دور داشته خواهد شد: (۱۷) همان كه مال خود را مى‌دهد [براى آنكه‌] پاك شود، (۱۸) و هيچ كس را به قصد پاداش‌يافتن نعمت نمى‌بخشد، (۱۹) جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد]. (۲۰) و قطعاً بزودى خشنود خواهد شد. (۲۱)}}

==پانویس==

==منابع==

* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.

* دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.