کاربر ناشناس
سوره اعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مفاهیم
imported>Salvand جز (←مفاهیم) |
imported>Salvand جز (←مفاهیم) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
سوره از دو بخش تشکیل شده است: روی سخن در بخش نخست به شخص پیامبر(س) است و دستورهایی درباره تسبیح خداوند و ادای رسالت به آن حضرت می‌دهد. همچنین اوصاف هفت‌گانه خداوند در این بخش آمده است. در بخش دوم خداوند از مؤمنان خاشع و کافران شقی سخن می‌گوید و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه را بیان می‌کند.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۷۵.</ref> | سوره از دو بخش تشکیل شده است: روی سخن در بخش نخست به شخص پیامبر(س) است و دستورهایی درباره تسبیح خداوند و ادای رسالت به آن حضرت می‌دهد. همچنین اوصاف هفت‌گانه خداوند در این بخش آمده است. در بخش دوم خداوند از مؤمنان خاشع و کافران شقی سخن می‌گوید و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه را بیان می‌کند.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۷۵.</ref> | ||
* '''پیامبر و فراموش‌کردن قرآن''' | |||
آیه ششم به پیامبر(ص) اطمینان می‌دهد نگران این نباشد که آیات الهی را فراموش می‌کند، بلکه همو که آن را فرستاده، حافظ و نگهبان آن است.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۷۸.</ref> | آیه ششم به پیامبر(ص) اطمینان می‌دهد نگران این نباشد که آیات الهی را فراموش می‌کند، بلکه همو که آن را فرستاده، حافظ و نگهبان آن است.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۷۸.</ref> | ||
در تفسیر مجمع البیان آمده است برخی گفته‌اند مراد از تزکیه و صلاة در آیه ۱۴ و ۱۵ زکات فطره و نماز عید است. اما ممکن است اشکال شود این سوره مکی است و در آن زمان نه زکاتی بود و نه نماز عید. در پاسخ آن گفته شده ممکن است آیات ابتدایی این سوره در مکه و آیات پایانی آن، از جمله آیات ۱۴ و ۱۵، در مدینه نازل شده باشد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۲۲.</ref> | در تفسیر مجمع البیان آمده است برخی گفته‌اند مراد از تزکیه و صلاة در آیه ۱۴ و ۱۵ زکات فطره و نماز عید است. اما ممکن است اشکال شود این سوره مکی است و در آن زمان نه زکاتی بود و نه نماز عید. در پاسخ آن گفته شده ممکن است آیات ابتدایی این سوره در مکه و آیات پایانی آن، از جمله آیات ۱۴ و ۱۵، در مدینه نازل شده باشد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۲۲.</ref> | ||
آیه پایانی سوره نشان می‌دهد که حضرت ابراهیم و موسی نیز کتاب آسمانی داشتند.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۸۲.</ref> | * '''تعداد انبیا و کتاب‌های آسمانی''' | ||
آیه پایانی سوره اعلی نشان می‌دهد که حضرت ابراهیم و موسی نیز کتاب آسمانی داشتند. در روایتی از ابوذر آمده است: به پیامبر عرض کردم انبیا چند نفر بودند؟ فرمود: ۱۲۴ هزار نفر. ... سپس پیامبر(ص) فرمود ای ابوذر چهار نفر از انبیا عرب بودند: هود، صالح، شعیب و پیامبر تو. گفتم ای رسول خدا خداوند چند کتاب نازل کرد؟ فرمود: ۱۰۴ کتاب. ده کتاب بر آدم، پنجاه کتاب بر شیث، بر اخنوخ که ادریس است سی کتاب و او نخستین کسی است که با قلم نوشت، و بر ابراهیم ده کتاب و نیز تورات و انجیل و زبور و فرقان را بر موسی و مسیح و داوود و پیامبر اسلام نازل کرد.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۸۲.</ref> | |||
== متن سوره == | == متن سوره == | ||