کاربر ناشناس
تعبد: تفاوت میان نسخهها
جز
←معنای لغوی
imported>A.atashinsadaf جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>A.atashinsadaf جز (←معنای لغوی) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
ویژگی انحصاری تعبد در اسلام در واکنش به فرهنگ رسوخیافتۀ [[بت پرستی]]، به شدت از پیدایش نمادهایی طبیعی یا انسانی در این حوزه جلوگیری کرده، و تعیین هرگونه واسطه میان انسان و خداوند، هرچند با مفهوم صرفاً نمادین، نوعی [[شرک]] تلقی شده است. | ویژگی انحصاری تعبد در اسلام در واکنش به فرهنگ رسوخیافتۀ [[بت پرستی]]، به شدت از پیدایش نمادهایی طبیعی یا انسانی در این حوزه جلوگیری کرده، و تعیین هرگونه واسطه میان انسان و خداوند، هرچند با مفهوم صرفاً نمادین، نوعی [[شرک]] تلقی شده است. | ||
==معنای لغوی== | ==معنای لغوی== | ||
واژۀ تعبد از ریشۀ «ع ب د» در همۀ اشتقاقاتش، | واژۀ تعبد از ریشۀ «ع ب د» در همۀ اشتقاقاتش، معنای بندگی و فرمانبرداری و [[فروتنی]] را دربر دارد.<ref> خلیل بن احمد،ج 2،ص48-50؛ ابن منظور، ذیل واژه عبد</ref> عموم مشتقات این ماده جز برخی از آنها از قبیل عبادت و صیغههای [[ثلاثی مجرد]] آن، برای بندگی انسان در برابر خدا یا انسانی دیگر بهطور یکسان بهکار میروند.<ref>ابن منظور، ذیل واژه عبد</ref> مصدر تعبد و افعال آن به دو صورت لازم و متعدی به معنای بندگی کردن برای کسی و بنده ساختن کسی کاربرد دارند.<ref> خلیل بن احمد،ج 2، ص48</ref> | ||
==موارد استعمال واژۀ عبد== | ==موارد استعمال واژۀ عبد== | ||
استعمال واژۀ «عبد» با تفاوتهای اندک در زبانهای مختلف سامی به معانیای نزدیک به معنای عربی آن و رواج ترکیبهای «عبدالله»، «عبد شمس» و... در مقام نامگذاری افراد<ref> جفری،ص 210</ref> از یکسو، و فرهنگ رسوخیافتۀ بردهداری در نظام اخلاقی ـ اجتماعی [[عرب]] پیش از اسلام از سوی دیگر زمینۀ بسیار مناسبی برای وامگیری این مفهوم در حوزۀ تبیین نسبت انسان و خدا در این دین نوظهور فراهم آورده است. | استعمال واژۀ «عبد» با تفاوتهای اندک در زبانهای مختلف سامی به معانیای نزدیک به معنای عربی آن و رواج ترکیبهای «عبدالله»، «عبد شمس» و... در مقام نامگذاری افراد<ref> جفری،ص 210</ref> از یکسو، و فرهنگ رسوخیافتۀ بردهداری در نظام اخلاقی ـ اجتماعی [[عرب]] پیش از اسلام از سوی دیگر زمینۀ بسیار مناسبی برای وامگیری این مفهوم در حوزۀ تبیین نسبت انسان و خدا در این دین نوظهور فراهم آورده است. |