ثواب و عقاب: تفاوت میان نسخه‌ها

چند گروه به سختْ کیفر بودن خدا تهدید شده‌اند: کسانی که نعمتهای الاهی را دگرگون ساخته و [[کفر]] می‌ورزند و نشانه‌های خداوند را [[دروغ]] می‌شمارند<ref>بقره: ۲۱۱؛ آل عمران: ۱۱؛ انفال: ۵۲؛ غافر: ۲۲ </ref>؛ کسانی که با [[خدا]] و [[پیامبر]](ص) او دشمنی می‌کنند<ref> انفال: ۱۳؛ حشر: ۴ </ref>؛ و [[مؤمن|مؤمنانی]] که در اجابت دعوت خدا و رسول سستی می‌ورزند.<ref> مجمع البیان، نفال: ۲۴</ref>؛ پس از بیان احکام [[حج]] از نافرمانی در انجام دادنِ درستِ این احکام انسان را سخت بر حذر می‌دارد <ref> بقره: ۱۹۶؛ مائده: ۲، ۹۸ /ref> و نیز از زبان [[شیطان]] در [[قیامت]] خطاب به کسانی که از او فریب خورده‌اند<ref> انفال: ۴۸ </ref>، بر سخت کیفر بودن خداوند تأکید شده است.

معتزله مرتکب [[گناهان کبیره|گناه کبیره]] را فاسق، و مستحق عقاب دائمی می‌دانستند <ref> شرح الاصول الخمسة، ۹، ۶۶-۶۶۷ /ref>، اما متکلمان [[شیعه]] با این نظریه مخالف بودند. از نظر آنان دلیل عقلی برای دوام عقاب مرتکب کبیره وجود ندارد، <ref> سیدمرتضی، جوابات المسائل الطبریة، ۱/۱۴۷؛ الاقتصاد، ۱۱۷</ref> علاوه بر این، [[مؤمن|مؤمنی]] که مرتکب [[گناهان کبیره|گناه کبیره]] باشد، چه بسا مورد عفو قرار گیرد و عقاب او بنا به فضل الاهی ساقط شود <ref> الاقتصاد، ۶؛ لامۀ حلی، انوار الملکوت، ۱۷۴</ref>.