کاربر ناشناس
آیه اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تفسیر آیه
imported>A.atashinsadaf جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>A.atashinsadaf جز (←تفسیر آیه) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==تفسیر آیه== | ==تفسیر آیه== | ||
این [[آیه]] شریفه به یکی از | این [[آیه]] شریفه به یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های اجتماعی مسلمانان اشاره نموده و مؤمنان را برادر یكدیگر معرفی می‌نماید و نزاع و درگیری میان آنان را درگیری میان برادران می‌نامد. از این رو به آنان دستور می‌دهد که در میان دو برادر خود، صلح و آشتی برقرار كنند (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیكُمْ). همان اندازه كه برای ایجاد صلح در میان دو برادر نسَبی تلاش و كوشش میكنید باید در میان مؤمنان متخاصم نیز برای برقراری صلح به طور جدی و قاطع وارد عمل شوید. اخوت و برادری مسلمانان تنها در لفظ و در شعار نیست، بلكه در عمل و تعهدهای متقابل نیز همه خواهر و برادرند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ج ۲۲، ص ۱۷۲.</ref> | ||
همان اندازه كه برای ایجاد صلح در میان دو برادر نسَبی تلاش و كوشش | |||
آلوسی | [[امام صادق]] (ع) می‌فرماید: مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنمای او است، به او خیانت نمیكند، و ستم بر او روا نمیدارد و او را فریب نمیدهد، و اگر وعدهای به او داد خلف وعده نمیكند.<ref> کلینی، اصول کافی، ج ۴، حدیث ۳، ص ۴۹۱ </ref> | ||
[[آلوسی]] نویسنده تفسیر [[روح المعانی]]، نسبت اخوت به مؤمنین را مجاز و از باب استعاره یا تشبیه بلیغ دانسته و می گوید: شركت دو نفر در داشتن ایمان، شبیه است به شركت آن دو، در اصل تولد؛ زیرا همان گونه که تولد منشأ بقای در این دنیا است، ایمان نیز سبب بقای در بهشت خواهد بود.<ref>آلوسی، روح المعانی، ج ۱۳، ص ۳۰۳</ref> | |||
[[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت و از سنخ نسبت های اعتباری می داند و معتقد است: مقصود از اخوت در این [[آیه]] اخوت دینی و اعتباری است که تنها آثار اجتماعی دارد و در نكاح و ارث اثری ندارد. <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱۸، ص ۴۷۲.</ref> | [[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت و از سنخ نسبت های اعتباری می داند و معتقد است: مقصود از اخوت در این [[آیه]] اخوت دینی و اعتباری است که تنها آثار اجتماعی دارد و در نكاح و ارث اثری ندارد. <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱۸، ص ۴۷۲.</ref> | ||
و از آنجا كه در بسیاری از اوقات، روابط در این گونه مسائل جانشین ضوابط می شود، بار دیگر هشدار داده و در پایان آیه می افزاید: تقوای الهی پیشه كنید تا مشمول رحمت او شوید (وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۱۶۹</ref> | و از آنجا كه در بسیاری از اوقات، روابط در این گونه مسائل جانشین ضوابط می شود، بار دیگر هشدار داده و در پایان آیه می افزاید: تقوای الهی پیشه كنید تا مشمول رحمت او شوید (وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۲۲، ص ۱۶۹</ref> | ||