کاربر ناشناس
آیه اخوت: تفاوت میان نسخه‌ها
←تفسیر
imported>Akhlaghi (←تفسیر) |
imported>Akhlaghi (←تفسیر) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
آلوسی صاحب تفسیر [[روح المعانی]]، نسبت اخوت به مؤمنین را مجاز و از باب استعاره یا تشبیه بلیغ دانسته و می گوید: شركت دو نفر در داشتن ايمان، شبيه است به شركت آن دو، در اصل تولد؛ زیرا همان گونه که تولد منشأ بقای در این دنیا است، ایمان نیز سبب بقای در بهشت خواهد بود.<ref>آلوسی، روح المعانی، ج 13، ص 303</ref> | آلوسی صاحب تفسیر [[روح المعانی]]، نسبت اخوت به مؤمنین را مجاز و از باب استعاره یا تشبیه بلیغ دانسته و می گوید: شركت دو نفر در داشتن ايمان، شبيه است به شركت آن دو، در اصل تولد؛ زیرا همان گونه که تولد منشأ بقای در این دنیا است، ایمان نیز سبب بقای در بهشت خواهد بود.<ref>آلوسی، روح المعانی، ج 13، ص 303</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت | [[علامه طباطبایی]] اطلاق اخوت را حقیقت و از سنخ نسبت های اعتباری می داند و معتقد است: مقصود از اخوت در آیه شریفه اخوت دینی و اعتباری است که تنها آثار اجتماعی دارد و در نكاح و ارث اثری ندارد. <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج 18، ص 472.</ref> | ||
[[امام صادق]] (ع) می فرماید: مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنماى او است، به او خيانت نمى كند، و ستم بر او روا نمى دارد و او را فريب نمى دهد، و اگر وعده اى به او داد خلف وعده نمى كند. <ref> کلینی، اصول کافی، ج 2، حدیث 3، ص 166 </ref> | [[امام صادق]] (ع) می فرماید: مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنماى او است، به او خيانت نمى كند، و ستم بر او روا نمى دارد و او را فريب نمى دهد، و اگر وعده اى به او داد خلف وعده نمى كند. <ref> کلینی، اصول کافی، ج 2، حدیث 3، ص 166 </ref> | ||