اللهوف علی قتلی الطفوف (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع = [[مقتل]] درباره [[حادثه کربلا]]

| تاریخ نگارش = قرن هفتم

| ناشر فارسی =

| تاریخ نشر =

| تاریخ نشر فارسی =

}}

'''أللُّهوف عَلى قَتْلَى الطُّفوف''' یا '''ألمَلْهوف عَلی قَتْلَی الطُّفوف''' مشهور به '''لُهوف'''، کتابی در بیان مصائب [[واقعه کربلا]] و [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] نوشتۀ [[سید بن طاووس]] (متوفای ۶۶۴ق). این کتاب از [[مقتل|مقتل‌نگاری‌های]] مشهور [[شیعیان]] است. نویسنده، کتاب را برای مسافران [[عتبات]] و زائران امام حسین(ع) و به صورت مختصر نوشته و به همین سبب، سلسله [[سند حدیث|اسناد روایات]] را حذف و تنها آخرین راوی یا منبع [[حدیث|روایت]] را ذکر کرده است. لُهوف چند بار به زبان فارسی ترجمه شده است از جمله توسط [[سید احمد فهری]] به نام «آهی سوزان بر مزار شهیدان» و توسط [[محمد محمدی اشتهاردی]] به ‌نام «غم‌نامه کربلا».  

{{اصلی|سید بن طاووس}}

'''سید رضی الدین، علی بن موسی بن جعفر بن طاووس''' مشهور به سید بن طاووس (۵۸۹-۶۶۴ق)،<ref>کمونه حسینی، موارد الاتحاف، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۱۰۷-۱۰۸.</ref> حدود ۵۰ اثر دارد و نویسنده کتاب‌هایی چون [[المهمات و التتمات]]، [[کشف المحجة لثمرة المهجة]]، [[مصباح الزائر و جناح المسافر]] و [[مهج الدعوات و منهج العبادات]] است. سید بن طاووس از نوادگان [[امام حسن(ع)]] و [[امام سجاد(ع)]] و استاد بزرگانی چون [[علامه حلی]] و شیخ [[یوسف سدیدالدین]]، پدر علامه حلی است.<ref>قمی، الکنی و الالقاب، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۴۱.</ref>

ابن طاووس در زمان [[هلاکوخان]]، [[نقابت]] شیعیان را بر عهده داشت.<ref>کلبرگ، کتابخانه ابن طاووس، ص۳۱-۳۲.</ref> او به سبب سجایای اخلاقی بسیار، [[تقوا]] و مراقبه فراوان، حالات عرفانی و کراماتش به «جمال العارفین» معروف است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۷، ص۶۳-۶۴.</ref>

== محتوا==

کتاب لهوف دارای عناوین زیر است:

== ویژگی‌ها==

حذف اَسناد و شکل داستانی بودن لهوف را از ضعف‌های علمی آن دانسته‌اند. نویسنده در این کتاب از نقل مطالب اغراق‌آمیز که در کتب دیگر وجود داشته، خودداری کرده است. این کتاب همچنین مطالبی دارد که پیش‌تر در مقاتل نیامده است، مانند نامه امام حسین(ع) به [[بنی هاشم]] و خبر دادن آن حضرت از شهادتش با جمله '''ان الله شاء ان یرانی قتیلاً'''؛ و برخی از گزارش‌های دیگر که گفته شده شهرت این مطالب در آن دوره به اضافه باورهای شیعی همچون [[علم غیب]] امام، سبب شده مؤلف این گزارش‌ها را تاریخی تلقی و در کتاب خود ذکر کند.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/14217 اللهوف علی قتلی الطفوف]، کتابخانه دیجیتال نور.</ref>برخی از تحلیل ها وبرداشت ها از قیام  امام حسین (ع)نیز در این کتاب  مشهود است که از اختصاصات این کتاب است مانند تحلیل همراه‌شدن خانواده وخاندان با امام در این سفر{{مدرک}} نگاه متفاوت  نویسنده نیزبه مقوله عزاداری برای امام حسین ( ع) از مختصات این کتاب است .<ref>سید بن طاووس، لهوف، انتشارات داوری، ص۳</ref>

محمدهادی یوسفی غروی تاریخ‌پژوه معاصر، لهوف را همان کتاب [[مقتل الحسین (خوارزمی)|مقتل الحسین خوارزمی]] دانسته که علاوه بر آن مطلب جدیدی ندارد و معتقد است که بسیاری از گزارش‌های مقتل الحسین را از [[الفتوح|کتاب الفتوح ابن اعثم]] گرفته است در حالی که در کتاب الفتوح اشتباه وجود دارد.<ref>[https://www.hawzahnews.com/news/322894 اعتبارسنجی و نقد منابع و مقاتل عاشورایی]، خبرگزاری رسمی حوزه.</ref>

[[پرونده:ترجمه لهوف.jpg|150px|بندانگشتی|ترجمه '''لهوف''' توسط '''سید ابوالحسن میر ابوطالبی''']]

[[پرونده:آهی سوزان بر مزار شهیدان.jpg|150px|بندانگشتی|آهی سوزان بر مزار شهیدان ترجمه لهوف]]

این کتاب به دلیل اهمیت و شیوه‌ لطیف نگارش با استقبال نسخه‌برداران روبرو شد؛ زیرا علماء به آن نیاز داشتند. اکنون نسخه‌های زیادی از آن در کتابخانه‌های جهان دیده می‌شود، از جمله:

{{ستون-شروع|۲}}

# کتابخانه برلین، تاریخ کتابت ۱۰۲۰ق.<ref>ابن طاووس، ترجمه لهوف، ۱۳۸۰ش، ص۶۳ و ۶۴.</ref>

{{پایان}}

این کتاب به دلیل استقبال عمومی به آن، چندین بار ترجمه شده است.

* [[سید محمد بن محمدباقر مختاری|سید بهاء‌الدین مختاری]] عالم دوران صفوی را نخستین مترجم [[اللهوف علی قتلی الطفوف (کتاب)|مقتل لهوف]] به فارسی دانسته‌اند. <ref>تجلیل، بهاء‌الدین محمد مختاری، نخستین مترجم لهوف، ص۱.</ref> نام این ترجمه نخستین بار در کتاب «الشریعة الی استدراک الذریعة» نوشته سید محمد طباطبائی آمده است.<ref>تجلیل، بهاء‌الدین محمد مختاری، نخستین مترجم لهوف، ص۱۲.</ref> ترجمه سید بهاء‌الدین ترجمه صرف نیست و او روایات و اشعار دیگری از جمله [[دوازده‌بند محتشم|اشعار محتشم کاشانی]] را نیز به این ترجمه افزوده است.<ref>تجلیل، بهاء‌الدین محمد مختاری، نخستین مترجم لهوف، ص۱۳.</ref>

* ترجمه به زبان فارسی توسط سید ابوالحسن میر ابوطالبی.<ref>ابن طاووس، ترجمه لهوف، ۱۳۸۰ش، ص۶۵.</ref>

* ترجمه‌ای به‌نام غم‌نامه کربلا از [[محمد محمدی اشتهاردی]].

== پانویس ==

* سید ابن طاووس، علی بن موسی، کشف المحجه یا فانوس، ترجمه اسدالله مبشری، تهران، نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.

* سید ابن طاووس، علی بن موسی، لهوف، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش.

* علامه مجلسی، محمد باقر، کتاب الإجازات در بحار الانوار، بیروت، نشر مؤسسه وفاء، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق.

* قمی، شیخ عباس، الکنی و الألقاب، نجف أشرف، نشر حیدریه، ۱۳۸۹ق.