پرش به محتوا

بهره: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ مارس ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:


==داعی‌های مطلق طیبیه تا پیش از انشقاق==
==داعی‌های مطلق طیبیه تا پیش از انشقاق==
تا پشب از جدایی طیبیه به دو گروه داودی و سلیمانی این داعیان رهبری فرقه را بر عهده داشتند:
پیش از جدایی طیبیه به دو گروه داودی و سلیمانی، این داعیان رهبری فرقه را بر عهده داشتند:
*'''یوسف بن سلیمان''': ییب از بهره‌هایی بود که از جانب «والی دعوت» در گجرات برای تکمیل آموزش‌های مذهبی به یمن فرستاده شد. معلومات او به زودی نظر بیست و سومین داعی مطلق را به خود جلب کرد، به طوری که وی را به جانشینی خود برگزید. یوسف بن سلیمان اولین فرد از بهره‌ها بود که به عنوان بیست و چهارمین داعی مطلق رهبری دعوت طیبیه را در ۹۴۶ عهده‌دار شد.<ref>محمدعلی رامپوری، موسم بهار فی أخبار الطاهرین الاخیار، ج۳، ص۱۵۳ـ۱۶۱. </ref>
*'''یوسف بن سلیمان''': وی یکی از بهره‌هایی بود که از جانب «والی دعوت» در گجرات برای تکمیل آموزش‌های مذهبی به یمن فرستاده شد. معلومات او به زودی نظر بیست و سومین داعی مطلق را به خود جلب کرد، به طوری که وی را به جانشینی خود برگزید. یوسف بن سلیمان اولین فرد از بهره‌ها بود که به عنوان بیست و چهارمین داعی مطلق رهبری دعوت طیبیه را در ۹۴۶ عهده‌دار شد.<ref>محمدعلی رامپوری، موسم بهار فی أخبار الطاهرین الاخیار، ج۳، ص۱۵۳ـ۱۶۱. </ref>
*'''جلال بن حسن''': جانشین یوسف بن سلیمان (متوفی ۹۷۴) یک بهره دیگر به نام جلال بن حسن بود که پایگاه دعوت طیبی اسماعیلیه را از یمن به گجرات منتقل کرد. وی در [[احمدآباد]] مستقر شد و در آن‌جا از سیاست مذهبی آزاد مغولان هند برخوردار بود. تا آن زمان، بهره‌های اسماعیلی، به رغم تمام مشکلات، به اندازه‌ای افزایش یافته بودند که جامعه اصلی طیبی در یمن را تحت الشعاع قرار داده بودند. بدین سان، سهم عمده عایدات مذهبی داعی مطلق را بهره‌های اسماعیلی در هند تأمین می‌کردند. در هر صورت، انتقال دستگاه مرکزی دعوت طیبیه به هندوستان، نشانه پایان یافتن قطعی مرحله یمنی دعوت طیبی بود.<ref>فرهاد دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ج۱، ص۳۴۴.</ref> جلال بن حسن، ‌اندکی پس از آن‌که به عنوان بیست و پنجمین داعی مطلق به رهبری اسماعیلیان طیبی رسید، در ۹۷۵ درگذشت. پسر او، امین جی بن جلال (متوفی ۱۰۱۰) از فقهای مشهور بهره‌های اسماعیلی بود و بهره‌ها هنوز او را بعد از [[قاضی نعمان]] (متوفی ۳۶۳) مرجعی بسیار مهم در امور فقهی می‌شمارند. کتاب [[دعائم الاسلام (کتاب)|دعائم الاسلام]] قاضی نعمان، از آغاز مستندترین مرجع فقهی اسماعیلیان مستعلوی و بهره‌های طیبی بوده است.
*'''جلال بن حسن''': جانشین یوسف بن سلیمان (متوفی ۹۷۴) یک بهره دیگر به نام جلال بن حسن بود که پایگاه دعوت طیبی اسماعیلیه را از یمن به گجرات منتقل کرد. وی در [[احمدآباد]] مستقر شد و در آن‌جا از سیاست مذهبی آزاد مغولان هند برخوردار بود. تا آن زمان، بهره‌های اسماعیلی، به رغم تمام مشکلات، به اندازه‌ای افزایش یافته بودند که جامعه اصلی طیبی در یمن را تحت الشعاع قرار داده بودند. بدین سان، سهم عمده عایدات مذهبی داعی مطلق را بهره‌های اسماعیلی در هند تأمین می‌کردند. در هر صورت، انتقال دستگاه مرکزی دعوت طیبیه به هندوستان، نشانه پایان یافتن قطعی مرحله یمنی دعوت طیبی بود.<ref>فرهاد دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ج۱، ص۳۴۴.</ref> جلال بن حسن، ‌اندکی پس از آن‌که به عنوان بیست و پنجمین داعی مطلق به رهبری اسماعیلیان طیبی رسید، در ۹۷۵ درگذشت. پسر او، امین جی بن جلال (متوفی ۱۰۱۰) از فقهای مشهور بهره‌های اسماعیلی بود و بهره‌ها هنوز او را بعد از [[قاضی نعمان]] (متوفی ۳۶۳) مرجعی بسیار مهم در امور فقهی می‌شمارند. کتاب [[دعائم الاسلام (کتاب)|دعائم الاسلام]] قاضی نعمان، از آغاز مستندترین مرجع فقهی اسماعیلیان مستعلوی و بهره‌های طیبی بوده است.
*'''داود بن عجب شاه''': پس از جلال بن حسن، منصب داعی مطلق به داود بن عجب شاه (متوفی ۹۹۹) رسید. در زمان او، اکبرشاه گجرات را به قلمرو مغول ضمیمه کرد. داود بن عجب شاه شخصاً به [[آگره]] رفت تا شکایات جامعه بهره‌های اسماعیلی را به گوش اکبر، که به نرمش مذهبی نامبردار شده بود، برساند. اکبر داعی را به حضور پذیرفت و به عمال خود در گجرات دستور داد که آزادی مذهب را درباره بهره‌های اسماعیلی رعایت کنند. داود بن عجب شاه برای تجدید حیات مذهبی بهره‌های اسماعیلی و از سرگیری مراسم عبادی آنان، که مدتها در گجرات متروک مانده بود، اقدامات جامعی کرد.
*'''داود بن عجب شاه''': پس از جلال بن حسن، منصب داعی مطلق به داود بن عجب شاه (متوفی ۹۹۹) رسید. در زمان او، اکبرشاه گجرات را به قلمرو مغول ضمیمه کرد. داود بن عجب شاه شخصاً به [[آگره]] رفت تا شکایات جامعه بهره‌های اسماعیلی را به گوش اکبر، که به نرمش مذهبی نامبردار شده بود، برساند. اکبر داعی را به حضور پذیرفت و به عمال خود در گجرات دستور داد که آزادی مذهب را درباره بهره‌های اسماعیلی رعایت کنند. داود بن عجب شاه برای تجدید حیات مذهبی بهره‌های اسماعیلی و از سرگیری مراسم عبادی آنان، که مدتها در گجرات متروک مانده بود، اقدامات جامعی کرد.
کاربر ناشناس