احساء: تفاوت میان نسخه‌ها

احساء در لغت جمع حسی است. [[ابن منظور]] می‌نویسد: حسی زمین همواری است که آب‌گیرهایی در آن وجود دارد. [[جوهری]] ذیل این واژه می‌نویسد: احساء زمینی را گویند که از شن پوشیده شده است.<ref> ۴/۲۳۱۳ </ref> این استان از طرف شمال: به بقیق، از طرف جنوب به یمن و از طرف مغرب به صحرای دهنا، و از سمت مشرق به [[خلیج فارس]] و خلیج سلوی منتهی می‌شود. احساء در ۲۵ و ۲۰َ تا ۲۵و ۴۰َ عرض شمالی و ۴۹ و ۳۰َ تا ۴۹ و ۵۰َ طول شرقی واقع است.<ref>EI۲</ref> طول آن ۳۶۰ میل (۵۸۰کیلومتر) است و ۲۰۰ تا ۳۰۰ میل (۳۲۰-۴۸۰کیلومتر) از آن در ریگزار دهنا قرار گرفته است. <ref>(کلیرز، همانجا)</ref> بخش عمده‌ای از احساء صحرایی خشک است.<ref>کحاله، ۲۳۸</ref> شرق احساء منطقه‌ای ساحلی به عرض ۲۵-۵۰ میل (۴۰ تا ۸۰ کیلومتر) است <ref>(کلیرز، همانجا)</ref> ارتفاع آن از سطح دریا به ۱۷۵ متر می‌رسد. <ref>EI۲</ref>

احساء در تابستان گرم و مرسوب و در زمستان معتدل و رطوبت آن اندک است. دمای آن میان ۱۲ تا ۴۶ درجۀ سانتی گراد در تغییر است و رطوبت آن در برخی از روزهای تابستان به ۸۰% می‌رسد. اما باران در آن اندک است و میانگین سالانۀ آن از ۲۵۴ میلی متر تجاوز نمی‌کند.<ref>کلیرز، همانجا</ref>

 

وجود چشمه ها، کشت برنج و سبزیجات را ممکن ساخته است. مهم‌ترین آن‌ها عین نجم است. به گفته بستانی در احساء ۱۰۰۰ قنات کوچک و بزرگ و ۶۰ چاه ارتزین وجود دارد که در هر دقیقه ۷۵ هزار لیتر آب می‌دهد. <ref>بستانی، ۷/۱۸۵</ref> از مهم‌ترین منابع آبی احساء باید به وادی فروق در جنوب غربی آن اشاره کرد.<ref>کحاله، ۲۳۸</ref> در احساء اسبان تیزرو، خران سفید و گوسفند پرورش می‌یابد. همچنین برخی حیوانات وحشی چون آهو، گرگ، خرگوش و روباه یافت می‌شود.<ref>بنتونی، ۴۹، کحاله، ۲۴۰، حاشیۀ ۴؛ EI۲</ref>

احساء با داشتن بیش از ۷ هزار هکتار زمین قابل کشت، بیشترین بخش از زمین‌های کشاورزی عربستان را در خود دارد.<ref>غریب، همانجا</ref>خرما از مهم‌ترین محصولات احساء است. و در آن ۷۰ نوع خرما به عمل می‌آید.<ref>بستانی، ۷/۱۸۵</ref>انجیر، انار، هلو، زردآلو، لیمو، موز، انبه از میوه‌های احساء، بادنجان، گوجه فرنگی، پیاز، سیر، هویج از تره بار آنجاست. برنج از فرآورده‌های مهم کشاورزی احساء است<ref>. بستانی، ۷/۱۸۶</ref>

زرگری و تولید سلاحهای سرد چون خنجره‌های کنده کاری شده، شمشیرهای جواهرنشان، صنایع مسی، نقره کاری، منبت کاری و بافت عباهای است که از دیر زمان در شهر هُفوف رواج داشته است. همچنین قایق سازی، طناب بافی، صنایع چوب و استخراج مروارید را باید نام برد.