منی: تفاوت میان نسخه‌ها

در فقه، نشانه‌هایی برای منی بیان شده که در صورت شک در اینکه منی خارج شده است یا نه، به کمک آن نشانه‌ها منی از غیر آن تشخیص داده شود. طبق نظر بیشتر [[فقیه|فقیهان]] شیعه، خروج منی در مردان با سه ویژگی لذت جنسی، جهیدن و سست‌شدن بدن همراه است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۸.</ref> البته در مریض، جهیدن شرط نیست و خروج آب با شهوت و سست‌شدن بدن، حکم منی را دارد.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۲.</ref>

*'''تزریق اسپرم:''' در جایز بودن تزریق اسپرم مردی که در زمان حیات و زوجیت از او اخذ شده، در رحم همسرش پس از مرگ او (شوهر)، میان فقها اختلاف نظر است.<ref>مرتضوی، «نگهداری اسپرم و بهره‌برداری از آن در فقه امامیه»، ص۱۱.</ref> گفته شده طبق مبنای فقیهانی مانند [[شیخ طوسی]]<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۷۵.</ref> [[ابن ادریس]]،<ref>ابن ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۸.</ref> [[علامه حلی]]،<ref>علامه حلی، تذکرة‌الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۳۹.</ref> [[فاضل هندی]]<ref> فاضل هندی، کشف اللثام، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۲۱۹.</ref> و [[سید عبدالاعلی سبزواری]]،<ref>سبزواری، مهذب‌الاحکام، دارالتفسیر، ج۳، ص۴۲۳.</ref> که علقه زوجیت با مرگ یکی از زن و شوهر از بین نمی‌رود، چرا که هر یک از زوجین می‌تواند دیگری را [[غسل]] دهد، تزریق اسپرم در رحم زن پس از مرگ شوهرش، جایز است.<ref>مرتضوی، «نگهداری اسپرم و بهره‌برداری از آن در فقه امامیه»، ص۱۱.</ref> برخی نیز تزریق اسپرم در رحم زن و باروَرسازی او پس از مرگ شوهر را جایز ندانسته‌اند.<ref>فاضل لنکرانی، احکام پزشکان و بیماران، ۱۴۲۷ق، ص۹۶.</ref> فقهای [[شیعه]] استفاده از اسپرم ذخیره شده غیرشوهر در رحم زنی به جهت باروری را [[حرام]] دانسته‌اند.<ref>فاضل لنکرانی، احکام پزشکان و بیماران، ۱۴۲۷ق، ص۹۸.</ref>

* ابن ادریس حلی، محمد بن احمد، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، مؤسسة النشر الاسلامي التابعة لجماعة المدرسين، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.