سوره عصر: تفاوت میان نسخه‌ها

زیان‌کار بودن انسان در دنیا و آخرت از آموزه‌های مورد تأکید در این سوره دانسته شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۸.</ref> درباره واژه «خسر» و مشتقات آن گفته شده که بیش از ۶۰ بار در قرآن به‌کار رفته‌است.<ref>یوسف‌زاده، «خسران»، ص۱۰۴.</ref> منظور از خسران در امور مادی را کاستی و ضرر، و در امور معنوی و روحی گمراهی و نابودی دانسته‌اند که البته بیشترین کاربرش در قرآن در معنای زیان روحی و معنوی است.<ref>یوسف‌زاده، «خسران»، ص۱۰۴.</ref> به گفته راغب اصفهانی زمانی از واژه خسران استفاده می‌شود که اصل سرمایه دچار نقصان شود.<ref>راغب اصفهانی، المفردات في غريب القرآن،  ج۱۷ ص۲۸۱.</ref> [[علامه طباطبایی]] در تفسیر این سوره، زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان می‌داند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرت تلاش کرد؛ اگر در اعتقادات و اعمال از حق پیروی کرد، تجارتش سودآور است و آینده‌اش خالی از شر و بدی است، ولی اگر از باطل پیروی کرد و از [[ایمان]] و [[عمل صالح]] رویگردان شد، بی‌شک تجارتش خسارت‌بار و نتیجه‌اش محرومیت در [[جهان آخرت]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۳۵۶-۳۵۷.</ref>