سوره عصر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تحلیل مفهوم خسارت
جز (←تحلیل مفهوم خسارت: اصلاح فاصلهٔ مجازی/افزایش/تکمیل) |
جز (←تحلیل مفهوم خسارت) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
واژه خسر با مشتقاتش ۶۵ بار در قرآن کریم بکار رفته‌است. <ref>عبدالباقی، محدفؤاد، المعجم الفهرس لالفاظ القرآن الکریم</ref> تفاوت خسران با دیگر کلماتی که از نظر معنایی با خسران اشترا ک دارند این است که خسران از دست رفتن اصل سرمایه است ولی ضرر اینگونه نیست. <ref>راغب اصفهانی، المفردات في غريب القرآن، ج۱۷ ص۲۸۱. | واژه خسر با مشتقاتش ۶۵ بار در قرآن کریم بکار رفته‌است. <ref>عبدالباقی، محدفؤاد، المعجم الفهرس لالفاظ القرآن الکریم</ref> تفاوت خسران با دیگر کلماتی که از نظر معنایی با خسران اشترا ک دارند این است که خسران از دست رفتن اصل سرمایه است ولی ضرر اینگونه نیست. <ref>راغب اصفهانی، المفردات في غريب القرآن، ج۱۷ ص۲۸۱. | ||
</ref> [[فخرالدین رازی]] در کتاب [[تفسیر کبیر]] از برخی نقل کرده که معنای خسران را در سوره عصر از یخ فروشی آموختم که می‌گفت به فروشنده ای رحم کنید که سرمایه اش در حال ذوب شدن است. ومن فهمیدم که انسان با سپری شدن عمرش و به دست نیاوردن اندوخته‌ای سرمایه اش از دست می‌رود و مصداق خاسر است.<ref>رازی، فخرالدین، تفسیرکبیر، ج۳۲۷ ص۲۷۸.</ref>{{یادداشت|وَعَنْ بَعْضِ السَّلَفِ: تَعَلَّمْتُ مَعْنَى السُّورَةِ مِنْ بَائِعِ الثَّلْجِ كَانَ يَصِيحُ وَيَقُولُ: ارْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأْسُ مَالِهِ، ارْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأْسُ مَالِهِ فَقُلْتُ: هَذَا مَعْنَى: | </ref> [[فخرالدین رازی]] در کتاب [[تفسیر کبیر]] از برخی نقل کرده که معنای خسران را در سوره عصر از یخ فروشی آموختم که می‌گفت به فروشنده ای رحم کنید که سرمایه اش در حال ذوب شدن است. ومن فهمیدم که انسان با سپری شدن عمرش و به دست نیاوردن اندوخته‌ای سرمایه اش از دست می‌رود و مصداق خاسر است.<ref>رازی، فخرالدین، تفسیرکبیر، ج۳۲۷ ص۲۷۸.</ref>{{یادداشت|وَعَنْ بَعْضِ السَّلَفِ: تَعَلَّمْتُ مَعْنَى السُّورَةِ مِنْ بَائِعِ الثَّلْجِ كَانَ يَصِيحُ وَيَقُولُ: ارْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأْسُ مَالِهِ، ارْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأْسُ مَالِهِ فَقُلْتُ: هَذَا مَعْنَى: | ||
إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ يَمُرُّ بِهِ الْعَصْرُ فَيَمْضِي عُمُرُهُ وَلَا يَكْتَسِبُ فَإِذًا هُوَ خَاسِرٌ.}}[[علامه طباطبایی]] زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان می‌داند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرتش تلاش کند؛ اگر در اعتقادات واعمال از حق پیروی کرد تجارتش سودآور است و مبارک و آینده اش خالی از شر و بدی است ولی اگر از باطل پیروی کرد و از ایمان و عمل صالح رویگردان شد بی شک تجارتش خسارت بار و نتیجه اش محرومیت در جهان آخرت است. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۵۶. | إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ يَمُرُّ بِهِ الْعَصْرُ فَيَمْضِي عُمُرُهُ وَلَا يَكْتَسِبُ فَإِذًا هُوَ خَاسِرٌ.}}[[علامه طباطبایی]] زندگانی و حیات دنیا را سرمایه انسان می‌داند که باید با آن برای زندگی در جهان آخرتش تلاش کند؛ اگر در اعتقادات واعمال از حق پیروی کرد تجارتش سودآور است و مبارک و آینده اش خالی از شر و بدی است ولی اگر از باطل پیروی کرد و از [[ایمان]] و عمل صالح رویگردان شد بی شک تجارتش خسارت بار و نتیجه اش محرومیت در [[جهان آخرت]] است. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۵۶. | ||
</ref> | </ref> | ||