ماه‌های حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماه های حرام'''، ماه‌هایی که [[خداوند]] رعایت حرمت آنها را بر [[مؤمن|مؤمنان]] [[واجب]] کرده. این ماه‌ها عبارتند از: [[محرم]]، [[رجب]]، [[ذوالقعده]] و [[ذوالحجه]]. از زمان [[حضرت ابراهیم]]، جنگ در این ماه‌ها حرام بوده. [[دیه]] قتل در این ماه‌ها، بیش از ماه‌های دیگر است.

اعراب گاه بر اساس اغراض شخصی، حرمت ماه [[محرم]] را به [[صفر]] منتقل کرده و ماه‌های دیگر را هم به تأخیر می‌انداخته‌اند. این عمل «نَسیء» نامیده شده و در [[قرآن کریم|قرآن]] [[گناه کبیره|گناهی بزرگ]] شمره شده است.

مراد از ماه‌های حرام، ماه‌هایی است که خداوند متعال رعایت حرمت آنها را بر [[مؤمن|مؤمنان]] واجب کرده. از زمان [[حضرت ابراهیم]] و [[حضرت اسماعیل|اسماعیل]]، جنگ در ماه‌های حرام ناروا دانسته شده است. این سنّت تا زمان ظهور [[اسلام]] در میان اعراب مورد احترام بود. [[قرآن کریم]] نیز بر آن صحه گذاشت و حرمت این ماه‌ها را مورد تأیید قرار داد.<ref>انصاری، ماه‌های حرام در قرآن کریم، ص۱۹۴۹</ref>

سه ماه از ماه‌های حرام پشت سر هم هستند که عبارتند از: [[ذوالقعده]]، [[ذوالحجه]] و [[محرم]]. ماه دیگر، [[رجب]] است. در خطبۀ [[حجة الوداع]] که پیامبر (ص) در [[منا]] ایراد نمود، آمده است: {{عربی|«السّنة اثناعشر شهراً منها أربعة حرم، ثلاث متوالیات: ذوالقعدة و ذوالحجة و المحرّم و رجب مُضَر الّذی بین جمادی و شعبان:}} سال دوازده ماه است که چهار تای آن [ماه‌های] حرام‌اند. سه تا پشت سر هم‌اند: ذوالقعده، ذوالحجه و مُحرّم، و ماه رجب مُضَر که بین جمادی [الثانی] و شعبان قرار گرفته است».<ref>انصاری، ماه‌های حرام در قرآن کریم، ۱۹۵۰</ref>

عبارت ماه حرام یا ماه‌های حرام، در چندین [[آیه]] آمده، اما در آیه ۳۶ [[سوره توبه]]، ۴ ماه بودن آنها بیان شده است:{{سخ}}{{متن قرآن|{{رنگی|سبز}}'''إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ‌ عِندَ اللَّـهِ اثْنَا عَشَرَ‌ شَهْرً‌ا فِي كِتَابِ اللَّـهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ مِنْهَا أَرْ‌بَعَةٌ حُرُ‌مٌ'''{{رنگی/پ}}{{سخ}}|ترجمه= در حقيقت، شماره ماه‌ها نزد خدا، از روزى كه آسمانها و زمين را آفريده، در كتاب [علم‌] خدا، دوازده ماه است؛ از اين [دوازده ماه‌]، چهار ماه، [ماهِ‌] حرام است.|سوره=[[سوره توبه|توبه]]|آیه=۳۶}}