Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←منابع) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←کاربرد فقهی: افزودن منبع به ارجاعات) |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==کاربرد فقهی== | ==کاربرد فقهی== | ||
{{همچنین|نشوز}} | {{همچنین|نشوز}} | ||
فقیهان و مفسران از محتوای آیات ۳۴ و ۱۲۸ سوره نساء، برای بیان احکام نُشوز بهره بردهاند.<ref>محقق اردبیلی، زبدةالبیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۳۶.</ref> نشوز یعنی انجامندادن وظایف شرعی، نسبت به همسر.<ref>شهیدثانی، الروضة البهیة، ۱۳۸۶ق، ج۵، ص۴۲۷؛ محقق حلی، مختصرالنافع، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۱.</ref> | فقیهان و مفسران از محتوای آیات ۳۴ و ۱۲۸ سوره نساء، برای بیان احکام نُشوز بهره بردهاند.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به محقق اردبیلی، زبدةالبیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۳۶-۵۳۸؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۵-۲۰۸؛ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۵۲۱؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۵۵-۳۶۳؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۶۹؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۳۵۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۴۵؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۷۲؛ فخر رازی، تفسیر الکبیر،۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۷۲.</ref> نشوز یعنی انجامندادن وظایف شرعی، نسبت به همسر.<ref>شهیدثانی، الروضة البهیة، ۱۳۸۶ق، ج۵، ص۴۲۷؛ محقق حلی، مختصرالنافع، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۱.</ref> | ||
آیه ۳۴ از نشوز زن و وظیفه مرد در برابر سخن میگوید. مفسران بر اساس این آیه، معتقدند مرد در مرحله اول باید زن را نصیحت کند، اگر فایده نداشت، در بستر به او پشت کرده یا بسترش را از او جدا کند و چنانچه این روش هم مؤثر نباشد، او را بهصورت خفیف، تنبیه بدنی کند.<ref> طبرسی، مجمعالبیان، ج۳، ص۱۶۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۷۳؛ قرائتی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۵۹۹؛ محقق اردبیلی، زبدةالبیان، المكتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، ص۵۳۷.</ref> | آیه ۳۴ از نشوز زن و وظیفه مرد در برابر سخن میگوید. مفسران بر اساس این آیه، معتقدند مرد در مرحله اول باید زن را نصیحت کند، اگر فایده نداشت، در بستر به او پشت کرده یا بسترش را از او جدا کند و چنانچه این روش هم مؤثر نباشد، او را بهصورت خفیف، تنبیه بدنی کند.<ref> طبرسی، مجمعالبیان، ج۳، ص۱۶۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۷۳؛ قرائتی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۵۹۹؛ محقق اردبیلی، زبدةالبیان، المكتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، ص۵۳۷.</ref> |