پرش به محتوا

فطحیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۱۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:
عبدالله فرزند امام صادق(ع) و پس از [[اسماعیل بن جعفر الصادق|اسماعیل]] بزرگترین فرزند وی به‌شمار می‌رفت. مادر وی فاطمه بنت حسین بن حسن بن علی بود.<ref>شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref>
عبدالله فرزند امام صادق(ع) و پس از [[اسماعیل بن جعفر الصادق|اسماعیل]] بزرگترین فرزند وی به‌شمار می‌رفت. مادر وی فاطمه بنت حسین بن حسن بن علی بود.<ref>شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref>


مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات [[مرجئه|مرجئه]]<ref group="یادداشت">فرقه‌ای کلامی که معتقد بودند: عبادت کردن با کفر سودی ندارد و همچنین گناه کردن هم چیزی از ایمان نمی‌کاهد؛ این فرقه نیت و عقیده را اصل و گفتار و کردار را فاقد اهمیت می‎دانستند. (شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص۱۲۵.) </ref> و [[حشویه|حشویه]] <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بی‌اعتناء بوده و این نظرات را بدعت می‌دانند. (معتزلی، ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشی، ۱۴۰۴ق، ج ۶، ص۴۳۶.)</ref> گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب می‌کرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود.<ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref>
مطابق با برخی منابع تاریخی وی به تفکرات [[مرجئه|مرجئه]] و [[حشویه|حشویه]] <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بی‌اعتناء بوده و این نظرات را بدعت می‌دانند. (معتزلی، ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشی، ۱۴۰۴ق، ج ۶، ص۴۳۶.)</ref> گرایش داشته تا جایی که امام صادق(ع) او را مرجئه کبیر خطاب می‌کرد. به همین دلیل نیز عبدالله از جانب پدر طرد شده بود.<ref>مفید، الفصول المختارة، ص۳۱۲.</ref>


بعد از شهادت امام صادق(ع)، عبدالله خود را جانشین پدر معرفی کرد و در جایگاه وی قرار گرفت و [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] پدر را عهده‌دار شده و انگشتر آن‌حضرت را به دست کرد.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> وی با استناد به این نقل از امام صادق(ع) که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل می‌شود» مردم را گرد خود جمع کرد.
بعد از شهادت امام صادق(ع)، عبدالله خود را جانشین پدر معرفی کرد و در جایگاه وی قرار گرفت و [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] پدر را عهده‌دار شده و انگشتر آن‌حضرت را به دست کرد.<ref> شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> وی با استناد به این نقل از امام صادق(ع) که: «امامت هر امام به پسر بزرگ او منتقل می‌شود» مردم را گرد خود جمع کرد.
confirmed، protected، templateeditor
۷٬۹۰۹

ویرایش