علویان (طبرستان): تفاوت میان نسخه‌ها

'''علویان طبرستان''' نخستین حکومت [[شیعی]] در مناطق شمالی [[ایران]] است.

{{حکومت‌های ایران پس از اسلام}}

حکومت علویان در [[طبرستان]]، در [[سال ۲۵۰ هجری قمری]] توسط [[زیدیان]] تاسیس شده است. نخستین حاکم علوی در شمال ایران حسن بن زید بن اسماعیل بن زید بن حسن بن علی ملقب به [[داعی کبیر]] بود. پس از او [[ناصر اطروش]] از مهم‎ترین حاکمان علوی در طبرستان به شمار می‎رود. دولت علویان طبرستان تا [[قرن ۱۰ هجری قمری]] ادامه داشت. علویان تا پیش از [[قرن ۴ هجری قمری]] برای حفظ قدرت خود با دولت‎ طاهریان و سامانیان پیکار می‎کردند و گاه شکست خورده اما پس از مدتی مناطق از دست داده خود را پس می‎گرفتند. اما آنان از قرن چهارم به بعد با حکومت [[آل بویه]] مصادف شده و اقتدار خود را از دست دادند از این رو علویان طبرستان تا قرن دهم ،یعنی دوره زوال، نتوانست به عنوان دولتی مستقل حکومت کند. پیدایش حکومت علویان طبرستان، منجر به اسلام آوردن ساکنان مناطق شمالی ایران شد.

==اضمحلال دولت علویان طبرستان و جایگزینی صفویه==

با ظهور صفویه جنگی میان شاه طهماسب با خان احمد گیلانی آخرین فرد از خاندان کیا درگرفت که به شکست این سلسله منجر شد. برخی مورخین ادعا می‎کنند خان احمد گیلانی در ۹۶۰ق مذهب زیدی را کنار گذاشت و دنبال آن توده‎های مردم از مذهب زیدی به امامیه درآمدند.<ref>جعفریان، صفویه در عرصه دین، سیاست و فرهنگ، ۱۳۸۹ش، ص۴۳ـ۴۵.</ref>

==پانویس==

{{پانویس2}}