Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
حافظ شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←عرفان
جز (←مذهب) |
جز (←عرفان) |
||
| خط ۱۵۱: | خط ۱۵۱: | ||
:::«دیوان حافظ یک دیوان [[عرفان|عرفانی]] است و در حقیقت یک کتاب عرفان است. بعلاوه جنبه فنی شعر، به عبارت دیگر عرفان است بعلاوه هنر. در میان دیوان‌های شعرای فارسی دیوان عرفانی زیاد است، اما دیوانی که واقعاً از یک روح عرفانی سرچشمه گرفته باشد یعنی واقعاً عرفان باشد که به صورت شعر بر زبان سراینده‌اش جاری شده باشد (نه اینکه شاعری بخواهد به سبک عرفان شعر گفته باشد)، زیاد نیست.»<ref>[http://www.mortezamotahari.com/fa/bookview.html?BookId=1769&BookArticleID=133625 عرفان حافظ]، پایگاه جامع شهید مطهری.</ref> | :::«دیوان حافظ یک دیوان [[عرفان|عرفانی]] است و در حقیقت یک کتاب عرفان است. بعلاوه جنبه فنی شعر، به عبارت دیگر عرفان است بعلاوه هنر. در میان دیوان‌های شعرای فارسی دیوان عرفانی زیاد است، اما دیوانی که واقعاً از یک روح عرفانی سرچشمه گرفته باشد یعنی واقعاً عرفان باشد که به صورت شعر بر زبان سراینده‌اش جاری شده باشد (نه اینکه شاعری بخواهد به سبک عرفان شعر گفته باشد)، زیاد نیست.»<ref>[http://www.mortezamotahari.com/fa/bookview.html?BookId=1769&BookArticleID=133625 عرفان حافظ]، پایگاه جامع شهید مطهری.</ref> | ||
در کتاب «روح مجرد» آمده است: مرحوم [[سید علی قاضی طباطبایی |قاضی]]، حافظ شیرازی را هم عارفی کامل می‌دانستند و اشعار مختلف او را، شرح منازل و مراحل سلوک تفسیر می‌کردند.<ref>محمد حسین حسینی طهرانی، روح مجرد، ص۳۴۳.</ref>وی هم چنان دیوان حافظ را سراسر عشق و تجلّی و شهود و [[عرفان نظری |عرفان]]، و رموز مختلفۀ راه سلوک إلی الله می داند که تمامش درس و دستور العمل در لباس شعر و تشبيه و تمثيل، و بيان معارف عاليه در لباس مجاز از باب تشبيه معقول به محسوس است. <ref>طهرانی، سید محمدحسین، ج۴، ص۱۸۵. | در کتاب «روح مجرد» آمده است: مرحوم [[سید علی قاضی طباطبایی |قاضی]]، حافظ شیرازی را هم عارفی کامل می‌دانستند و اشعار مختلف او را، شرح منازل و مراحل سلوک تفسیر می‌کردند.<ref>محمد حسین حسینی طهرانی، روح مجرد، ص۳۴۳.</ref>وی هم چنان دیوان حافظ را سراسر عشق و تجلّی و شهود و [[عرفان نظری |عرفان]]، و رموز مختلفۀ راه سلوک إلی الله می داند که تمامش درس و دستور العمل در لباس شعر و تشبيه و تمثيل، و بيان معارف عاليه در لباس مجاز از باب تشبيه معقول به محسوس است. <ref>طهرانی، سید محمدحسین، ج۴، ص۱۸۵.</ref>[[سید محمدحسین حسینی تهرانی|علامه طهرانی]] بر این باور است که کلمات اولیاى [[خدا]] و عرفاى بالله داراى رموز و اشارات و کنایاتى است که فهم آنها اختصاص به خود آنها و همطرازانشان دارد و از اشارات و رموز عارف عالیقدر اسلام خواجه حافظ شیرازى کسى می‌تواند اطّلاع پیدا نماید كه هم درجه و هم مقام با او باشد.<ref>[http://nooremojarrad.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%87_%D8%B7%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D9%88_%D9%81%D9%87%D9%85_%D8%A7%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B1_%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%A7%D9%86%DB%8C علامه طهرانی و فهم اشعار عرفانی]، دانشنامه تخصصی علامه طهرانی.</ref> | ||
</ref>[[سید محمدحسین حسینی تهرانی|علامه طهرانی]] بر این باور است که کلمات اولیاى [[خدا]] و عرفاى بالله داراى رموز و اشارات و کنایاتى است که فهم آنها اختصاص به خود آنها و همطرازانشان دارد و از اشارات و رموز عارف عالیقدر اسلام خواجه حافظ شیرازى کسى می‌تواند اطّلاع پیدا نماید كه هم درجه و هم مقام با او باشد.<ref>http://nooremojarrad.com/دانشنامه | |||
===جبرگرایی=== | ===جبرگرایی=== | ||