احمد احسائی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مسافرت‌ها
(←زندگی: ويرايش جزئي) |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
احسایی تا ۲۰ سالگی در [[احساء]] علوم دینی را فراگرفت. در سال ۱۱۸۶ ق به [[کربلا]] و [[نجف]] مهاجرت کرد. وی در ۱۲۰۸ در پی شیوع بیماری طاعون در [[عراق]] به احسا بازگشت و پس از اقامتی ۴ ساله رهسپار [[عتبات]] شد. در بازگشت بعد از مدتی اقامت در [[بصره]] به ذورق در نزدیکی بصره رفت و تا ۱۲۱۶ق در آنجا ماند پس از آن به اقامت‌های موقت در بصره و روستاهای اطراف آن گذراند.<ref>احسایی، عبدالله، ۱۹-۲۲ </ref> | احسایی تا ۲۰ سالگی در [[احساء]] علوم دینی را فراگرفت. در سال ۱۱۸۶ ق به [[کربلا]] و [[نجف]] مهاجرت کرد. وی در ۱۲۰۸ در پی شیوع بیماری طاعون در [[عراق]] به احسا بازگشت و پس از اقامتی ۴ ساله رهسپار [[عتبات]] شد. در بازگشت بعد از مدتی اقامت در [[بصره]] به ذورق در نزدیکی بصره رفت و تا ۱۲۱۶ق در آنجا ماند پس از آن به اقامت‌های موقت در بصره و روستاهای اطراف آن گذراند.<ref>احسایی، عبدالله، ۱۹-۲۲ </ref> | ||
در این سال به [[عتبات]] رفت و از آنجا عازم [[زیارت]] [[مشهد]] شد و بین راه در [[یزد]] توقفی کرد. اهل یزد از او استقبال گرمی کردند و او به اصرار ایشان پس از بازگشت از مشهد، در یزد مقیم شد.<ref>همان، ۲۲-۲۳ </ref>احسایی به اصرار [[فتحعلی شاه]] مدتی به [[تهران]] رفت، و در سال ۱۲۲۳ ق با موافقت فتحعلی شاه به یزد بازگشت.<ref>همان، ۲۶-۲۸</ref> | در این سال به [[عتبات]] رفت و از آنجا عازم [[زیارت]] [[مشهد]] شد و بین راه در [[یزد]] توقفی کرد. اهل یزد از او استقبال گرمی کردند و او به اصرار ایشان پس از بازگشت از مشهد، در یزد مقیم شد.<ref>همان، ۲۲-۲۳ </ref> احسایی به اصرار [[فتحعلی شاه]] مدتی به [[تهران]] رفت، و در سال ۱۲۲۳ ق با موافقت فتحعلی شاه به یزد بازگشت.<ref>همان، ۲۶-۲۸</ref> | ||
احسایی در ۱۲۲۹ ق در راه زیارت عتبات به [[کرمانشاه]] وارد شد و با استقبال مردم روبه رو گشت. حاکم اصرار به اقامت وی در کرمانشاه داشت و با تعهدی که در مورد تدارک سفر هر سالۀ او به عتبات داد، او را به اقامت راضی کرد. این اقامت بجز سفری دو ساله حدود ۱۰ سال طول کشید. سپس به مشهد و یزد و کرمانشاه رفت و پس از چندی به عتبات رفت. آنجا را به عزم [[مکه]] ترک کرد، اما در دو منزلی [[مدینه]] درگذشت.<ref>همان، ۳۴-۴۰</ref> | احسایی در ۱۲۲۹ ق در راه زیارت عتبات به [[کرمانشاه]] وارد شد و با استقبال مردم روبه رو گشت. حاکم اصرار به اقامت وی در کرمانشاه داشت و با تعهدی که در مورد تدارک سفر هر سالۀ او به عتبات داد، او را به اقامت راضی کرد. این اقامت بجز سفری دو ساله حدود ۱۰ سال طول کشید. سپس به مشهد و یزد و کرمانشاه رفت و پس از چندی به عتبات رفت. آنجا را به عزم [[مکه]] ترک کرد، اما در دو منزلی [[مدینه]] درگذشت.<ref>همان، ۳۴-۴۰</ref> | ||