imported>Mgolpayegani |
imported>Mgolpayegani |
| خط ۸۲: |
خط ۸۲: |
|
| |
|
| حکومت در کشور کویت در خاندان «الصباح» موروثی است و ولیعهد باید ظرف یک سال پس از تعیین امیر، با پیشنهاد وی و تصویب مجلس امت از میان افراد صلاحیت دار همین خاندان انتخاب شود. ولیعهد و امیر کویت همواره پسر عمو هستند بنابراین هرگاه امیر از یک خاندان باشد، ولیعهد باید از خاندان دیگر باشد. نخست وزیر و معاونان وی را امیر انتخاب می کند و ورای وزیران پس از معرفی از سوی نخست وزیر، به تایید امیر می رسند و او فرمان تشکیل کابینه را صادر می کند. نمایندگان مجلس با رای مردم و مقامات عالی قضایی از سوی امیر انتخاب می شوند. امیر همچنین در مقام فرمانده کل قوا، مقامات عالی نظامی را بر می گزیند.<ref>کاظمی دینان، 1388: 218.</ref> | | حکومت در کشور کویت در خاندان «الصباح» موروثی است و ولیعهد باید ظرف یک سال پس از تعیین امیر، با پیشنهاد وی و تصویب مجلس امت از میان افراد صلاحیت دار همین خاندان انتخاب شود. ولیعهد و امیر کویت همواره پسر عمو هستند بنابراین هرگاه امیر از یک خاندان باشد، ولیعهد باید از خاندان دیگر باشد. نخست وزیر و معاونان وی را امیر انتخاب می کند و ورای وزیران پس از معرفی از سوی نخست وزیر، به تایید امیر می رسند و او فرمان تشکیل کابینه را صادر می کند. نمایندگان مجلس با رای مردم و مقامات عالی قضایی از سوی امیر انتخاب می شوند. امیر همچنین در مقام فرمانده کل قوا، مقامات عالی نظامی را بر می گزیند.<ref>کاظمی دینان، 1388: 218.</ref> |
|
| |
| ===استقلال کویت===
| |
| اولین تماس رسمی کویت با [[انگلستان]] از سال ۱۷۷۵ م ایجاد شدکه کمپانی هند شرقی نامه های خود را از طریق کویت با انگلستان رد و بدل می کردند. <ref>کریستال،1377: 40.</ref> در سال ۱۸۹۹ م با توصیه کرزن که در آن زمان نائب السلطنه [[هند]] بود، بریتانیا معاهده ای سری با شیخ مبارک امضاء کرد و طبق آن کویت تحت الحمایه بریتانیا قرار گرفت.<ref>استندیش،1383: 250.</ref> قرارداد 1913 م که بین بریتانیا و [[عثمانی]] منعقد شد استقلال کویت را از عثمانی به رسمیت می شناخت و این سرزمین را به دو قسمت تقسیم می کرد: 1-بخش شهر کویت که در آن شیخ کویت با خودمختاری حکومت می کرد. 2-بخشی که شامل تمام قبیله ای موجود تحت فرمان شیخ کویت بودند و او می توانست همچون گذشته از آن ها مالیات دریافت کند. از سوی دیگر حکومت عثمانی در این قرارداد صحت تمامی قراردادها را که پیش از این، میان شیخ کویت و بریتانیا به امضاء رسیده بود تایید کرد و متعهد شد که به آن ها احترام بگذارد.<ref>استندیش،1383: 269.</ref> در آوریل ۱۹۲۳ با تلاش کمیسر بریتانیا در عراق موافقت نامه ای به امضاء رسید که بر اساس آن مرزهای تعیین شده در قرارداد ۱۹۱۳ توسط عراق به رسمیت شناخته شد.<ref>جعفری ولدانی،1374: 30.</ref>
| |
|
| |
| سرانجام در صبح روز ۱۹ ژوئیه ۱۹۶۱ در لندن و کویت نامه‌هایی میان امیر کویت (شیخ عبدالله سالم الصباح) و سر ویلیام لوس (مسئول امور انگلیس در خلیج فارس) مبادله شد که این نامه ها متضمن مساله استقلال کویت و پایان زمان قرارداد ۲۳ ژانویه ۱۸۹۹ بود<ref>سعید،1968: 305.</ref> شورای امنیت سازمان ملل در ماه مه سال ۱۹۶۱ با درخواست کویت مبنی بر پیوستن به این سازمان موافقت کرد و کویت صد و یازدهمین دولت در سازمان ملل گردید.<ref>.گروه تحقیق مرکز مطالعات و پژوهش های کویت: کویت از پیدایش تا بحران،1381: 138.</ref>
| |
|
| |
|
| == تقسیمات کشوری == | | == تقسیمات کشوری == |
