تسامح در ادله سنن: تفاوت میان نسخه‌ها

آنان‌که قاعدهٔ تسامح را پذیرفته‌اند، در گسترهٔ شمول آن یکسان نمی‌اندیشند، مشهور است که بنابر قاعدهٔ تسامح، اخبار ضعیف، برای اثبات کراهت نیز قابل استنادند <ref>شیخ انصاری، ص ۳۴؛ حسینی، ج ۱ص۴۳۱؛ مکارم شیرازی، ج ۳ص۱۰۱، ۱۰۵</ref>. نیز گروهی از عالمان استناد به اخبار ضعیف را در نقل قصص، مواعظ، فضائل اعمال و مصائب [[اهل بیت (ع)]] به شرط آنکه آثار کذب و ساختگی بودن در آن‌ها نباشد، جایز می‌شمارند <ref>شهید ثانی، الرعایة، ص ۹۴؛ شیخ انصاری، ص ۳۲-۳۳</ref>.

گروهی نیز بر این عقیده‌اند که با قاعدهٔ تسامح فقط حکم مستحب را می‌توان ثابت کرد <ref>بجنوردی، ج ۳ ص ۳۳۷</ref>. تمسک به قاعده در نقل قصص و مواعظ مورد انتقاد برخی [[فقه|فقها]] قرار گرفته است <ref>نک: نراقی، عوائد...، ص ۷۹۴؛ بجنوردی، ج ۳ ص ۳۹۳؛ شهیدثانی، مسالک...، ج ۷ ص ۳۹</ref>. در مواردی که خبر ضعیفی، از وجوب یا حرمت، حکایت کند، از آنجا که صلاحیت اثبات حکم وجوب یا حرمت را ندارد، حمل بر استحباب و کراهت خواهد شد <ref>نک: شیخ انصاری، ص ۳۷-۳۸؛ بجنوردی، ج ۳ ص ۳۳۶-۳۳۷</ref>.