کربلایی کاظم ساروقی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کربلایی کاظم ساروقی'''<small>(۱۳۰۰-۱۳۷۸ق)</small>، مرد بی‌سوادی بود که ناگهان حافظ [[قرآن کریم]] شد. او کشاورزی ساده و بی‌آلایش بود که ظاهراً به سبب حساسیت در پرداخت به موقع سهم فقرا ([[زکات]]) از محصولاتش، مورد عنایت قرار گرفته و به نحوی معجزه‌آسا حافظ کل قرآن شده بود به گونه‌ای که [[سوره]]‌های قرآن را نه تنها از ابتدا بلکه از انتهای آنها قرائت می‌کرد و در عین اینکه سواد خواندن و نوشتن نداشت کلمات قرآن را بی‌درنگ در لابلای دیگر متون تشخیص می‌داد.

وی حدود سال ۱۳۰۰ق زاده شد و در روستای [[ساروق]] [[اراک]] زندگی می‌کرد. وی مانند بیشتر اهالی آن روستا بی‌سواد بود. شغل وی کشاورزی بود و در نهایت سادگی و بی‌آلایشی زندگی می‌کرد. از ویژگی‌های بارز وی ادای به‌موقع وجوهات شرعی بود چنانکه [[زکات]] محصول گندمش را به فقرا می‌داد و حتی اگر می‌دانست صاحب زمینی اهل پرداخت زکات و حق فقرا نیست مسأله پرداخت زکات را به وی یادآوری می‌کرد و اگر زیر بار نمی‌رفت به‌هیچ‌وجه برای او کار نمی‌کرد. حتی بنا گذاشته بود که نیمی از برداشت خود را به فقرا بدهد.<ref> فعال عراقی، کربلایی کاظم ساروقی، ص۱۸۶۷.</ref>

آیت الله [[میرزا مهدی شیرازی]] در [[کربلا]] ساکن بود و جمعی از علماء و [[سید محمد هادی میلانی|آیت الله میلانی]] نیز در منزل وی بودند و کربلایی کاظم را مورد آزمایش قرار دادند، هر کس آیه‌ای را می‌پرسید، کربلایی کاظم محل آن را گفته [[آیه]] قبل و بعد آن را قرائت می‌کرد.<ref>فعال عراقی، کربلایی کاظم ساروقی، ص۱۸۶۸.</ref>